Τιμή δεν έχει η αγάπη;

Το παιχνίδι άνοιξε δεν υπάρχει αμφιβολία. Το κέρδος; Ο διάλογος. «Αγαπητοί συνένοχοι αναγνώστες», με αυτές τις τρεις λέξεις ξεκίνησα αυτήν εδώ την στήλη, κατά διαστήματα τις επαναλαμβάνω για να τονίσω τη συμμετοχή. Η επικοινωνία γραπτή ή προφορική έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στο περιεχόμενο της «τελευταίας σελίδας αριστερά», ο ρόλος μου μάλλον συντονιστικός και αυτό με χαροποιεί ιδιαιτέρως. Κάτω από το σχόλιο της αναγνώστριας θα προσθέσω τους κανόνες που στερούνται εξαιρέσεις
«Και έχεις ακόμη την απορία; Στην ηλικία σου; Καλό αυτό! Και για σένα, και για τους γύρω σου ! Και κυρίως για την "Ματιλντε" που είναι ή θα βρεθεί δίπλα σου, μέσα σου, στην καρδιά σου, στο μυαλό σου ! Όμως μην ξεχνάμε ότι ο κάθε περασμένος - αλλά όχι ξεχασμένος - έρωτας, αποτυχημένος ή όχι, μας άφησε το στίγμα του ! Μας άφησε την γλύκα και την πίκρα του περάσματος του από την ζωή μας! Και όταν περάσει λίγος καιρός, όταν σαν τα σκυλιά γλύψουμε τις πληγές μας και τις γιατρέψουμε, όταν αποφασίσουμε να ξανασηκώσουμε το κεφάλι και να δούμε όλους αυτούς που είναι γύρω μας και μας παρατηρούν, μας περιμένουν, μας αγαπούν, τότε νοιώθουμε ξανά δυνατοί και γεμάτοι ζωή! Έτοιμοι να ξαναμπούμε στο γήπεδο, έστω κι αν η εμπειρία μας λέει ότι ίσως κι εκεί να υπάρχουν λακκούβες και ρωγμές ! μέχρι να γίνει αυτό, ας δώσουμε χρόνο και τόπο στον εαυτό μας να συνέλθει. Και ποιος ξέρει, μπορεί μέχρι τότε να καταφέρουμε να είμαστε δημιουργικοί σε κάποιον άλλο τομέα ! Μπορεί την επόμενη φορά να απολαύσουμε το παιγνίδι του έρωτα περισσότερο ! μπορεί να μείνει κάτι πιο μεγάλο, πιο δυνατό, πιο κυρίαρχο στη ζωή μας ! η αγάπη ίσως;»
Η πείρα των ερώτων του παρελθόντος δεν μπορεί να μας προσφέρει ούτε ένα ποτήρι νερό. Το κάθε συναίσθημα είναι ξεχωριστό, όπως και ο κάθε έρωτας, μονό που ο καινούργιος σβήνει τον παλιό και σου δημιουργεί την αίσθηση της αιωνιότητας.
Επαναλαμβάνουμε τα ίδια σφάλματα, γλιστράμε στην ζώνη του έρωτα στολισμένοι με ψευδαδάμαντες χωρίς να αλλάξουμε ρούχα, κανονισμούς αρχές και λέξεις. Και ενώ το ξέρουμε ανυποψίαστοι μπαινοβγαίνουμε με τα ίδια. Έτσι θα βρεθούμε για άλλη μια φορά σε περιπέτειες, θα παρεξηγηθούμε, θα κινδυνεύσουμε. Δυστυχώς κάθε φορά βουτάμε στα βαθιά χωρίς οξυγόνο στον απρόβλεπτο βυθό.
Όλα έχουν τιμή, και ας υποστηρίζει το αντίθετο ο Ντίνος Θεοτόκης. Η φίλη μου που βγάζει στο σφυρί την αγάπη μεταξύ 12 και 1 στα ενδιάμεσα των τραγουδιών που μας διαλέγει κάτι ξέρει…
Τι ποιος τηνε βγάζει στο σφυρί - την αγάπη; Εγώ τηνε βγάζω λοιπόν. Θα με συλλάβετε; Τι αφέλειες είναι αυτές; Τιμή δεν έχει η αγάπη, η τιμή, η ζωή. Όλα έχουν τιμή. Και η τιμή δεν σημαίνει πάντα χρήμα. Σημαίνει κάτι πολύ πιο ακριβότερο. Τι είναι ακριβότερο από το χρήμα; Καλή ερώτηση. Έχει κάποιος μιαν απάντηση; Είμαστε ακριβότεροι εμείς που υποθηκεύουμε χρόνια, συναισθήματα, φόβους ανασφάλειες για μια καλοψημένη μερίδα αγάπης που – όπως όλα πια – έχει ημερομηνία λήξεως; Γι’ αυτό, λέω: στο σφυρί! Όλα. Και η ζωή μας και το σώμα μας και η σκέψη μας και οι αναμνήσεις μας, και αυτή η κονιορτοποιημένη γραμμή του αίματος μας που τη σνιφάρουν τζάμπα όσοι από τον κόσμο διάλεξαν τον πέπλο της εξουσίας…
Γι’ αυτό μας λένε « ζήσε τη στιγμή»