Μπορεί και να συναντηθούμε…

Με το άνοιγμα του παιγνιδιού άνοιξε και ο διάλογος, αυτό είναι ουσιαστικό κέρδος. Χθες συζητούσα με μια φίλη για την αφετηρία, από πού δηλαδή ξεκινάει κανείς για κτίσει μία πρόταση. Δεν διαφωνώ με τον άγνωστο/η αναγνώστη/τρια με το παρακάτω σχόλιο, είναι αλήθεια ότι αν στρέψουμε τα μάτια μας προς τον ουρανό οι μικρόκοσμοι εξαφανίζονται. Κύκλοι και υπο - κύκλοι γυάλες και υπο - γυάλες μια ατελείωτη ρωσική κούκλα. Το ζητούμενο είναι η αφετηρία, ξεκινήσαμε από διαφορετικά σημεία, αυτό δεν σημαίνει πάντως, ότι δεν μπορεί κάπου να συναντηθούμε. ..
Δημοσιεύω το σχόλιο με την ευχή άνοιξει παραπέρα το παιγνίδι…«Ας ανοίξει το παιγνίδι με ουσιαστική αλήθεια και όχι στη βάση μιας πρόσκαιρης ανάγκης…
Άλλες οι δυνατότητες και οι αντοχές, άλλα τα κάθε λογής απωθημένα…
Άλλα τα όνειρα και οι στόχοι, άλλες οι αγωνίες και φόβοι.
Και όλα τούτα -και άλλα τόσα- δεν εξαιρούν κανένα χρυσόψαρο..
Εξάλλου και τα χρυσόψαρα -στην πολυσυζητημένη- γυάλα κρύβουν τη δικιά τους ατομική δυναμική…
Συχνά και αυτά τα χρυσόψαρα, συγκρούονται μεταξύ τους, μέσα στη γυάλα τους, γιατί κάποιο από όλα θέλει να είναι ή είναι πιο ισχυρό ή πιο διαφορετικό από τα άλλα, ίσως γιατί διεκδικεί τον πιο δικό του χώρο…
Έξω από τη γυάλα, τα πράγματα είναι φαινομενικά πιο ελεύθερα, απλά γιατί στον «έξω κόσμο» - έξω από τη γυάλα, υπάρχει περισσότερος, μα πιο αόριστος, χώρος για να κινηθούν...
Έτσι, οι κανόνες και οι λογικές του παιγνιδιού, φαντάζουν πιο διευρυμένες, πιο άνετες, όσο αυτές βυθίζονται στο χαώδες ελεύθερο….
Πάντα όμως όλα τούτα παραμένουν σχετικά, καθώς ο προσδιορισμός της ατομικής αυθυπαρξίας γνωρίζει μικρές περιόδους χειμερίας νάρκης….
Ο ίδιος ο κόσμος μας είναι μια τεράστια γυάλα….πως να το ξεχάσουμε!!!
Όλοι είμαστε χρυσόψαρα λοιπόν, που ζούμε σε μικρότερες οι μεγαλύτερες υπο-γυάλες…..της μεγάλης γυάλας του κόσμου που μας περιβάλλει…
Μιας γυάλας που άλλες φορές (ή κάποτε στο παρελθόν) μας προστατεύει και άλλες φορές μας πνίγει…..
(Στην δεύτερη περίπτωση συνήθως επιλέγουμε να σπάσουμε τη γυάλα για να ελευθερωθούμε...και αν σταθούμε τυχεροί μπαίνουμε αμέσως στην επόμενη, διαφορετικά μένουμε εκτεθειμένοι στον ελεύθερο χώρο, χωρίς το ζωογόνο οξυγόνο…)
Όμως, πότε ξεκινάμε να επανεξετάζουμε σοβαρά την ποιότητα των υλικών από τις οποίες είναι φτιαγμένες οι γυάλες μας;
Αυτές τις γυάλες που σε δεδομένο χρόνο και συνθήκες, διαλέξαμε, ή/και εκείνες τις γυάλες που μας ανέχτηκαν στο εσωτερικό τους με κάποιο σχεδόν αυτόματο τρόπο….
Πότε επίσης ξεκινάμε να επανεξετάζουμε την ικανότητα ή έστω τη δυνατότητα μας να φτιάξουμε τις συνθήκες που θα μας εξασφαλίσουν καθαρό και δημιουργικό οξυγόνο;
Αδιαμφισβήτητα, οι επικρατούσες συνθήκες στο εσωτερικό της κάθε γυάλας, καθορίζουν την ποιότητα του εσωτερικού περιβάλλοντος της…,την ποιότητα του οξυγόνου που ζει κάθε χρυσόψαρο…
Αν μπορούσαμε να απαντήσουμε ειλικρινά σε αυτά τα ερωτήματα, μήπως θα μας βοηθούσαν να καταλήξουμε σε ατομικές, καταρχήν, διαπιστώσεις….
...απαραίτητες πριν αξιολογίσουμε την δίπλα γυάλα...
Συνήθως οι ειλικρινείς διαπιστώσεις οδηγούν σε -τουλάχιστον μικρές- ατομικές ελευθερίες…
…προσδιορίζοντας τελικά το μέγεθος, τη διάρκεια, μα κυρίως την ποιότητα του παιγνιδιού…»