«Την έβδομη ημέρα ο θεός τίναξε τη σκόνη από τα ρούχα του, έβαλε τις παντόφλες του κι έκατσε επιτέλους ν’ αναπαυτεί και ν’ απολαύσει το έργο του. Από τότε οι Κυριακές μπαίνουν κρυφά στα σπίτια των ανθρώπων κλείνουν τις κουρτίνες τα ραδιόφωνα και κατεβάζουν τον γενικό», μου ψιθυρίζει μια οικεία ραδιοφωνική φωνή.
«Αν είσαι στεναχωρημένος ή βρίσκεται σε μεγάλη δυσκολία κοίτα για λίγη ώρα , σταθερά τον ουρανό», λέει μια οδηγία προς ναυτιλλομένους ή καλλίτερα προς ναυαγούς. Τον κοίταξα. Πως γίνεται την Κυριακή να μην σε σκέφτομαι;
Άσκηση το παρακάτω που επανέρχεται κάποιες Κυριακές με βαρομετρικό χαμηλό και ας έχει λιακάδα.Μπήκα στο θάλαμο προσομοίωσης και βγήκα με την εμπειρία να βάζει φωτιά σε ό,τι προσπάθησε να με χαλάσει, γιατί η μοναξιά της Κυριακής σε παγώνει. Μπορεί να είναι και τ’ απογεύματα της Κυριακής αυτά που σε κάνουν δίχως καρδιά. Τις Κυριακές σε μια επαρχιακή πόλη είναι όλα τόσο σιωπηλά. Θέλεις δεν θέλεις ακούς τους χτύπους της καρδιάς, πως γίνεται τις Κυριακές να μη σε σκέφτομαι;
Οι υπόλοιπες μέρες τα κρύβουν, τα κρύβει η κίνηση τα καταπίνει ο θόρυβος της πόλης. Τις Κυριακές όμως είναι όλα σιωπηλά σ’ αδειάζει η πόλη που άδειασε. Είναι η ώρα που μπορείς να πεθάνεις αν δεν κτυπήσει το τηλέφωνο, η ώρα που το καταφύγιο σου γίνεται φυλακή.
Πολλοί είναι εκείνοι που ενδεχομένως αγαπιούνται για εκείνη την ώρα. Που αντέχουν χρόνια και χρόνια την έρημο μιας αγάπης μονάχα για αυτές τις Κυριακές.
«Όσοι είναι μέσα κρύβονται την Κυριακή, κάνουν πως κοιμούνται, σωπαίνουν για 24 ώρες, να περάσει η επήρεια της κούρασης του θεού. Από τότε οι Κυριακές έγιναν ημερήσιες εκδρομές στις τύψεις μας και ο τελευταίος ασπασμός σε ό,τι παρ' όλα αυτά αγαπήσαμε.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου