Όπως τώρα, μόνο λίγο διαφορετικά...

Ο κόσμος που ανατέλλει, δεν είναι εντελώς ίδιος με του περασμένου χρόνου. Φέρνει πάντα μια υπόσχεση, μια δυνατότητα, για μια απειροελάχιστη διαφορά.
«Οι Χασιδίμ Εβραίοι διηγούνται μια ιστορία για τον κόσμο που έρχεται, σύμφωνα με την οποία τα πάντα εκεί θα είναι ακριβώς όπως εδώ. Όπως ακριβώς είναι το δωμάτιο αυτό τώρα, έτσι ακριβώς θα είναι και στον ερχόμενο κόσμο. Και τα ρούχα που φοράμε στον κόσμο τούτο, αυτά θα φορέσουμε κι εκεί. Τα πάντα θα είναι όπως τώρα, αλλά μόνο λίγο διαφορετικά».
Η προσδοκία τού «όπως τώρα, μόνο λίγο διαφορετικά» μας βάζει σε τροχιά να λατρεύουμε τη διαρκή πρόοδο, ν’ ακολουθούμε το «όλο και πιο ψηλά, όλο και πιο μπροστά.»
«Καλή χρονιά με υγεία και αγάπη» ευχήθηκα. Εύκολα μιλάμε για αγάπη στις ευχές, δύσκολα να το θέσει κάποιος ευθέως. Από καιρό με απασχολεί να το πω, να το γράψω. Το φέρνω γύρω γύρω, το ψιθυρίζω, αλλά δεν το θέτω ευθέως. Από ντροπή ίσως, από φόβο, ή επειδή μας υπερβαίνει όλους, η αγάπη.

«Αγάπη σημαίνει δόσιμο» γράφει ο Νίκος Ξυδάκης, «δέσμευση, εξάρτηση• ηθική ευθύνη. Πόσο ντεμοντέ και αφελή ακούγονται… Ο ένας προσφέρει χώρο στον άλλο, μπαίνει στη θέση του, τον συμπονά. Και οι δύο μαζί ανθούν».
Εκείνο το κρυμμένο φως που σας έγραψα στο προηγούμενο κείμενο, που είτε από αμφιβολία, είτε από ανασφάλεια, είτε από σκοπιμότητα παραμένει φυλακισμένο στα βάθη του μυαλού μου, θα προσπαθήσω να το απελευθερώσω. Καμιά φορά αρκεί μια αχτίδα για να ανοίξει παράθυρο στην αισιοδοξία, να ξαναφέρει την πίστη στη ζωή, την πίστη στις δυνάμεις μας, να μας δώσει θάρρος κόντρα στους δύσκολους καιρούς.
Η αγάπη είναι αυτό το φως και η υπόσχεση της νέας χρόνιας, να προσπαθήσω να την εκφράσω ευθέως. Αγάπη για τους ανθρώπους, για τον τόπο, για τον πλησίον. Αγάπη χωρίς φόβο χωρίς ντροπές, αγάπη που θα με πάρει παραπέρα , θα με ψηλώσει… Αγάπη όπως τώρα μόνο λίγο διαφορετικά…

Ο κόσμος που ανατέλλει, δεν είναι εντελώς ίδιος με του περασμένου χρόνου. Φέρνει πάντα μια υπόσχεση, μια δυνατότητα, για μια απειροελάχιστη διαφορά.
«Οι Χασιδίμ Εβραίοι διηγούνται μια ιστορία για τον κόσμο που έρχεται, σύμφωνα με την οποία τα πάντα εκεί θα είναι ακριβώς όπως εδώ. Όπως ακριβώς είναι το δωμάτιο αυτό τώρα, έτσι ακριβώς θα είναι και στον ερχόμενο κόσμο. Και τα ρούχα που φοράμε στον κόσμο τούτο, αυτά θα φορέσουμε κι εκεί. Τα πάντα θα είναι όπως τώρα, αλλά μόνο λίγο διαφορετικά».
Η προσδοκία τού «όπως τώρα, μόνο λίγο διαφορετικά» μας βάζει σε τροχιά να λατρεύουμε τη διαρκή πρόοδο, ν’ ακολουθούμε το «όλο και πιο ψηλά, όλο και πιο μπροστά.»
«Καλή χρονιά με υγεία και αγάπη» ευχήθηκα. Εύκολα μιλάμε για αγάπη στις ευχές, δύσκολα να το θέσει κάποιος ευθέως. Από καιρό με απασχολεί να το πω, να το γράψω. Το φέρνω γύρω γύρω, το ψιθυρίζω, αλλά δεν το θέτω ευθέως. Από ντροπή ίσως, από φόβο, ή επειδή μας υπερβαίνει όλους, η αγάπη.
«Αγάπη σημαίνει δόσιμο» γράφει ο Νίκος Ξυδάκης, «δέσμευση, εξάρτηση• ηθική ευθύνη. Πόσο ντεμοντέ και αφελή ακούγονται… Ο ένας προσφέρει χώρο στον άλλο, μπαίνει στη θέση του, τον συμπονά. Και οι δύο μαζί ανθούν».
Εκείνο το κρυμμένο φως που σας έγραψα στο προηγούμενο κείμενο, που είτε από αμφιβολία, είτε από ανασφάλεια, είτε από σκοπιμότητα παραμένει φυλακισμένο στα βάθη του μυαλού μου, θα προσπαθήσω να το απελευθερώσω. Καμιά φορά αρκεί μια αχτίδα για να ανοίξει παράθυρο στην αισιοδοξία, να ξαναφέρει την πίστη στη ζωή, την πίστη στις δυνάμεις μας, να μας δώσει θάρρος κόντρα στους δύσκολους καιρούς.
Η αγάπη είναι αυτό το φως και η υπόσχεση της νέας χρόνιας, να προσπαθήσω να την εκφράσω ευθέως. Αγάπη για τους ανθρώπους, για τον τόπο, για τον πλησίον. Αγάπη χωρίς φόβο χωρίς ντροπές, αγάπη που θα με πάρει παραπέρα , θα με ψηλώσει… Αγάπη όπως τώρα μόνο λίγο διαφορετικά…