Μια τραγωδία έγραφα στο χθεσινό και για να διευκρινίσω, δεν μου φταίνε κάποιοι γι’ αυτό.
Σ’ αυτόν το θίασο ο καθένας έχει ένα ρόλο. Εντάξει υπάρχουν οι πρωταγωνιστές, αλλά χωρίς τους κομπάρσους…
Αντιλαμβάνομαι ότι θέλετε διευθύνσεις και ονόματα, το κουτσομπολιό πολύ εμίσησαν, δεν παύουν όμως να γίνονται οπαδοί της κλειδαρότρυπας.
………………………………………………………………………………………….
Για να μη το ξεχάσω, από το χθεσινό κείμενο άρχισα να γράφω πάλι στο χαρτί, ύστερα το αντιγράφω στον υπολογιστή. Φοβήθηκα, ότι θ’ άρχιζα να σβήνω και εγώ, φοβήθηκα την ακτινοβολία, μήπως και μου προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη στον εγκέφαλο και αρχίσω να χειροκροτώ αυτούς τους άνθρωπος που είναι άλλοι.
Ξανά στο χειρόγραφο, όπως παλιά, για να γράφουμε και να ξαναγράφουμε, για να βλέπουμε και να ξαναβλέπουμε, για να μειώσουμε την απόσταση υπέρ της μνήμης και εις βάρος της λήθης.
…………………………………………………………………………………………..
Μιας και ο λόγος σήμερα για τις πλειοψηφίες, αξίζει το παρακάτω:
«Ίσως να είναι μια λύση. Να επιστρέψουν οι ήρωες με νυστέρι πια, να κάνουν τομή καισαρική, αλλά και λοβοτομή όπου χρειάζεται. Τίποτα δεν αλλάζει. Για τον ποιητή είτε βραδιάζει είτε φέγγει μένει λευκό το γιασεμί και για το στρατηγό το τέλος ενός πολέμου είναι η αρχή του επόμενου. Θα πείτε λίγοι οι ποιητές, πολύ περισσότεροι οι στρατηγοί, αλλά όπως και να έχει η γη δεν κατοικείται αποκλειστικά από αυτά τα δύο είδη. Η πλειοψηφία που είναι; Ποια είναι; Εδώ είναι! Εμείς είμαστε. Συνοψισμένοι. Σ’ ένα ορισμό: καταναλωτές. Και σε μια δυνατότητα : αναλώσιμοι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου