Καλό Χειμώνα

Λίγο πριν την διακοπές, ή καλύτερα τη διακοπή απ’ αυτήν εδώ την στήλη, σας είχα αφήσει στο χρόνο που μου λείπει. Τελείωσε το διάλειμμα και ο εκκωφαντικός ήχος του κουδουνιού με καλεί στην τάξη. Φαντάζομαι που δεν έχετε καμία όρεξη να σας διηγηθώ πως πέρασα, σημασία έχει πως ένα μικρό διάλειμμα εκτός συνήθους ροής αποκαθιστά την κυκλοφορία του αίματος στον εγκέφαλο. Πως άλλωστε θα μπορούσε να βάλει το κεφάλι μας σε μια τάξη, όλα αυτά που μας συμβαίνουν. Και δεν είναι λίγα.
Να μην προσθέσω στην φλυαρία των ημερών κάτι για το σκάνδαλο της SIEMENS, με αυτά έχουμε μάθει πλέον να πορνευόμαστε, με το φάσμα της φτώχειας που μας κτυπάει την πόρτα δεν ξέρω πως θα την βγάλουμε καθαρή.
Και η φτώχεια φέρνει γρίνια, αυτό νομίζω είναι και το κλίμα που κυριαρχεί εδώ στη μικρή μας κοινωνία, που κάθε χρόνο μετρά απώλειες, τόσες, που δυσκολεύεται πλέον να σταθεί στα πόδια της.
Αλλά να μην ξεκινήσουμε, ακόμα δεν ήρθαμε, αναμασώντας όλα αυτά τα θλιβερά. «Η ζωή μας έτσι κι αλλιώς», όπως μου ψιθυρίζει μια σιγανή φωνή τα βράδια, είναι ένα δύσκολο στοίχημα. Κανείς δεν ξέρει που θα ξεβραστεί το σώμα του με την πάροδο του χρόνου, σε ποιο ανταλλακτήριο θ’ αφήσει τις ιδέες του έναντι μιας θέσης εξουσίας, σε ποιο θεό θα ορκιστεί πίστη για να έχει στην τσέπη του τσεκ επιταγών, ποιον θα αρνηθεί προκειμένου να επιζήσει. Όλα έχουν μια τιμή κι όσοι διαλέξαμε να περιπλανηθούμε α - τιμοι, πεσμένοι μια ζωή στο πάτωμα θα ξερνάμε τον ιό της αγέλης με τον οποίο προσπαθούν να μας μολύνουν…
Καλό Χειμώνα