«Κάντε τόπο να περάσει η Ελλάδα» δήλωνε προεκλογικά ο Γεώργιος Παπανδρέου ο νεότερος και εμείς βεβαίως αδιαμαρτύρητα ανοίγουμε το δρόμο για να περάσει, όπως το κάναμε παλιότερα και για τον πατέρα του, όπως το κάναμε και για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και εν συνεχεία για τον ανιψιό του, «Κάντε τόπο να περάσουμε εμείς γιατί εμείς είμαστε η Ελλάδα», εσείς περιμένετε τη σειρά σας, για να χειροκροτήσετε. Και εμείς με τη λήθη να έχει σβήσει και τα πρόσφατα, θα το κάνουμε και ας μην θέλουμε να είναι η Ελλάδα μια οικογενειακή υπόθεση. Ας μη θέλουμε, βέβαια είναι σχήμα λόγου, γιατί θέλουμε και δεν θέλουμε. Έτσι θα πορευτούμε και ας λέμε το αντίθετο, δεν θα γλιτώσει η Ελλάδα αν δεν απαλλαγεί πρώτα από μας.
Γιατί λέτε με απασχολούν οι ηλικίες; Γιατί λέτε τα βάζω με την ηλικία μου; Προσπαθώ να υπερασπίσω την ύπαρξη μου, γιατί…
Κακή ηλικία η μεσαία, μάχεται χωρίς όνειρα χωρίς ενθουσιασμό, χωρίς στόχο. Έχουμε φύγει και επιμένουμε ότι είμαστε εδώ. Δυστυχώς η ζωή που δεν τολμήσαμε βρίσκεται καταχωνιασμένη σε κείνα τα χαρτόκουτα «Νουνού», βαθιά πίσω στο πατάρι. Εκεί θα μείνει. Θα την βρουν όταν θα πάμε στο ουράνιο ταξίδι και θα δουν πόσο λάμπει το μυστικό, ευτυχώς δεν θα είμαστε εκεί να χρεωθούμε την δειλία μας.
Κακή ηλικία η μεσαία, είναι και δεν είναι. Ένα πόδι μέσα ένα έξω, «αλλάξτε τον κόσμο, αλλά περιμένετε λίγο», «κάντε ότι νομίζετε αλλά δεν είναι σωστό έτσι», «εμείς δεν ανακατευόμαστε, αλλά προσέχετε μην το κάνετε έτσι».
Με μισόλογα κρύβουμε την ανασφάλεια μας και υπερασπιζόμαστε την ύπαρξη μας.
Η μάχη που δίνουμε δεν είναι πλέον για να αλλάξουμε τον κόσμο αλλά για να μην μας αλλάξει ο κόσμος.
Την ύπαρξη μας υπερασπίζουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου