Σήμερα; «Οι μικρές σιωπές της κάθε μέρας σκεπάζουν με σκόνη τα αισθήματα. Τα αγάλματα της επιθυμίας θρυμματίζονται αχάιδευτα κάθε στιγμή που κοντά σου δεν. Το σπίτι γεμίζει καπνούς, δεν είναι τα τσιγάρα, δεν είναι οι ζωές μας, τι καίγεται λοιπόν τόσα χρόνια κι ακόμα είναι άκαυτο; Μη μου ζητήσεις χρόνο, δεν έχω. Μη μου ζητήσεις εξηγήσεις… έχω». Η ευαίσθητη κυρία που δεν φλυαρεί, που δίνει με λίγες λέξεις ενδιάμεσα το λόγο στο επόμενο τραγούδι.
Και για την προδοσία; «Ο Ιούδας είναι ρόλος γι αυτό και πήρε τόσα πολλά ονόματα προϊόντος του χρόνου. Η προδοσία όμως είναι έργο, είναι πράξη. Δεν αλλάζει όνομα υφή και πικρή γεύση. Και είναι στην καθημερινότητα μας η πιο συχνή συνήθως επικάλυψη των πάσης φύσεως σχέσεων. Άλλωστε όλοι είμαστε εν δυνάμει προδότες, όλοι κάποια στιγμή δώσαμε κάτι που δεν έπρεπε, άσχετα αν η μετέπειτα επίγνωση μας έκανε λιώμα. Ο Ιούδας πρόδωσε για το χρήμα όπως οι περισσότεροι συνάδελφοί του άλλωστε. Άλλοι το κάνουν για δύναμη για εξουσία ακόμα και για μιαν αγάπη. Δεν βρίσκω έναν καλό λόγο που ν’ αξίζει να κάνεις μια προδοσία. Ίσως με χαλάει ο τρόπος!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου