Μια ερωτική ιστορία – ισχυρίζεται ο Κοέλο – κλείνει
μέσα της όλα τα μυστικά του κόσμου, η πεμπτουσία όμως βρίσκεται στο φινάλε.
Αυτό περισώζει τη λύπη κι έτσι μπορεί και την κάνει νοσταλγία. Εκείνο που
επιβάλλει τη μοναξιά και έτσι μπορεί να τη κάνει ανάμνηση.
Διότι «όταν οι θεοί ρίχνουν τα ζάρια δεν μας ρωτάνε αν
παίζουμε» Και επειδή «ο σοφός είναι σοφός επειδή αγαπάει κι ο ανόητος, ανόητος,
γιατί υποκρίνεται πως καταλαβαίνει την αγάπη»… Αλλά ο σοφός πολύ συχνά αδυνατεί
να καταλάβει τον ανόητο. Έτσι ο ανόητος μπορεί να υποκρίνεται αλλά δεν
ανταποκρίνεται.
Αποτέλεσμα τα κείμενα χωρίς αναγνώστες, οι επιστολές
χωρίς παραλήπτες. Παραλήπτης βέβαια προκύπτει, που αντιλαμβάνεται το θαύμα και
προσλαμβάνει την συγκίνηση. Πολλές φορές όμως άσχετος με το θέμα και χωρίς
αρμοδιότητα. Οι κυρίως πρωταγωνιστές, αυτοί που αποτελούν την αφορμή, είναι
παντού και πάντοτε απόντες.
Κατά καιρούς απ’ αυτήν εδώ τη στήλη, έχω γράψει για
την αναποτελεσματικότητα της γραφής. «Και που τα γράφω… με γράφουν». Και απελπίζομαι. Ενώ είμαι έτοιμος να παραδοθώ
στη φτηνή εικόνα της εποχής, στην κυριαρχία της τηλεόρασης, στο πολιτιστικό
μεσαίωνα που βιώνουμε, έρχονται κάποιες λέξεις σοφά συνδεδεμένες, για να με
κάνουν να λύσω την σιωπή και να μου δώσουν τις απαραίτητες ανάσες γι’ αυτήν την
μοναχική ανηφορική πορεία.
Θα συνεχίσουμε και ας μας γράφουν και ας αδιαφορούν,
και ας προτιμούν τον ξεκούραστο τρόπο παρακολούθησης μιας άλλης ζωής μέσα από
την τηλεόραση. Θα συνεχίσουμε τη μοναχική πορεία γιατί οι «μικρές στιγμές των
ανθρώπων και των εξαιρετικών αισθημάτων»
πρέπει να καταγράφονται.
Αρχίζω το ξεσκαρτάρισμα. Πετάω τ’ άχρηστα χωρίς το
φόβο του κενού που θα μ’ αφήσουνε, γιατί είναι εκείνο το κενό, που σε
τρελαίνει. Εδώ στη μικρή μας πόλη, έχουμε την ψευδαίσθηση, ότι
αποτελούμε το κέντρο του κόσμου. Σκιαμαχούμε διαρκώς αγνοώντας τις αιτίες κάθε
φορά που δημιουργούν και οξύνουν τα προβλήματα.
Όλα τα μέτωπα ανοιχτά και εμείς στη δυσάρεστη θέση της
επανάληψης. Και πώς να γίνει διαφορετικά. Από την κρίση την οικονομική, στα
καθημερινά προβλήματα που κάνουν κύκλους περνώντας επιδειχτικά από μπροστά μας,
για να μας επιβεβαιώσουν ότι οι επιπόλαιες προσπάθειες για την αντιμετώπιση
τους, έχουν σαν τελικό αποτέλεσμα, μια τρυπά στο νερό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου