Πέμπτη 22 Μαΐου 2008

Μην βιαστείτε να πανηγυρίσετε



Δεν ξέρω αν οι αριστερές μου καταβολές ευθύνονται, που δεν βγήκα να πανηγυρίσω στους δρόμους με την γαλανόλευκη την κατάκτηση του ευρωπαϊκού κυπέλλου, από την εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου. Οι εθνικιστικές εξάρσεις, πάντα μου προκαλούσαν αλλεργία. Για να είμαι ειλικρινής το χάρηκα, όπως μπορεί να χαρεί κάποιος μια νίκη σε ένα παιγνίδι, ο φανατισμός όμως που ακολούθησε, δεν το κρύβω, αν μπορούσα θα χάριζα αυτή την νίκη για μη συμβεί.
Εκείνα τα « Ελλάς ελλήνων χριστιανών», « Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα», «η βόρειος Ήπειρος είναι ελληνική», «πότε θα πάρουμε την πόλη», «η Κύπρος είναι ελληνική., «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», μου προκαλούν ανατριχίλα.
Για εκείνο που εμαι σίγουρος είναι, ότι δεν συνέβαλα με το δικό μου χειροκρότημα, στις απανωτές κατραπακιές από την υπόθεση ντόπινγκ, που καθιστούν τις νίκες των πρωταθλητών μας χάρτινες, και την χώρα μας έκθετη πλέον στα μάτια του κόσμου
«Δυο - τρεις μήνες πριν», γράφει ο Παντελής Μπουκάλας «το πρόσωπό του, φωτισμένο από το χαμόγελο της νίκης, φαινόταν ολοκάθαρο και στη μικρή οθόνη και στις φωτογραφίες. Καθαρές ήταν και οι λέξεις που περιέγραφαν το κατόρθωμά του, «θάμπωσε την Ευρώπη ο Έλληνας πρωταθλητής της κολύμβησης». Σήμερα άλλο ένα χρυσό, όπως αυτά των πρωταθλητών του στίβου, της άρσης βαρών αποδείχθηκε δηλητηριασμένο από ισχυρά αναβολικά, που χορηγούνται στους αθλητές μας , με την προσδοκία να τονώσουμε την εθνική μας υπερηφάνεια και συνεχιζει:
«Για να μη νιώσουμε αναδρομικώς παραπλανημένοι ή και ανόητοι, προτιμούμε να καταπιούμε σαν σοβαρές αποδείξεις αθωότητας τις ρητορικές ελαφρότητες που εκστομίζονται μπροστά στην κάμερα. Για αυτοάμυνα πρόκειται. Γιατί όταν γκρεμίζεται ένας αθλητής στην αποθέωση του οποίου συνέβαλε και το δικό μας χειροκρότημα, είναι σαν να πέφτουμε κι εμείς λίγο. Ίσως και να ’ταν λιγότεροι οι αθλητές που ενδίδουν στα αναβολικά αν ήταν πολύ μικρότερες οι απολαβές, σε χρήμα και είδος, στις οποίες μεταφράζονται τα μετάλλια. Σίγουρα πάντως λιγότερα παιδιά θα ντοπάρονταν αν δεν τα ζάλιζε η εθνική μας μέθη, υπό το κράτος της οποίας εξισώνουμε με φυλετικό θρίαμβο μια πρωτιά στα εκατό μέτρα πεταλούδα ή ένα ρεκόρ στο αρασέ· και πιο ισχυρό αναβολικό από την εθνική μας αλκοόλη δεν υπάρχει».
Ακριβώς αυτό το αναβολικό σε μια κοινωνία που δυστυχεί και πρέπει να ξεχνά την καθημερινότητα, την ακρίβεια την ανεργία, την φτώχια που μας κτυπά την πόρτα, είναι γραμμένο σε κάθε συνταγή της εξουσίας, που θέλει να βλέπει μια τέτοια εκτόνωση του λαού που δυναστεύει
Και είναι παλιά η συνταγή από το « άρτος και θεάματα» στο «αμερικανικό όνειρο», από το « κάθε πόλις και στάδιο κάθε χωριό και γυμναστήριο», « Για την Ελλάδα ρε γαμώτο»…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...