Όχι δεν φταίει ο καιρός… Κατάλοιπα μιας γενιάς που ανεμίζει τα λάβαρα του παρελθόντος, πνιγμένη στην ανασφάλεια και στον εγωισμό είναι η αιτία.
Όχι δεν είναι ακραία... “δημιουργικές ενοχές ενός εκδρομέα του ΄70 είναι, που προσπαθεί, με λέξεις να επικοινωνήσει, αλλά μέχρι σήμερα γίνεται αποκλειστικός φορέας του αυστηρά προσωπικού… δηλαδή της μοναξιάς του.”
Τα παραπάνω σε μια στιγμή, κρίσης ειλικρίνειας, τα παρακάτω που με βρίσκουν και πάλι σύμφωνο, από τον Οδυσσέα Ιωάννου.
Δεν θα γίνω δηλωσίας του παρελθόντος μου, δεν θα τρέξω ξυπόλητος για να ανέβω το τρένο, που θα με οδηγήσει στη νέα εποχή.
“… Καλό ταξίδι! Θα μείνω στον “παλιό” κόσμο. Λέω να μην κατουρήσω τις πέτρες του γιατί ό,τι καινούριο καταφέρω να φτιάξω θα έχει γίνει με κατουρημένες πέτρες. Γιατί το καινούριο φτιάχνεται με τα ίδια υλικά σε άλλη διάταξη.… Δεν θα επιδοθώ στις μοδάτες πατροκτονίες που στην ουσία πριονίζουν τα ίδια μου τα γόνατα και με κονταίνουν. Λέω πως δεν θα συμφωνήσω ακόμη πως η διάκριση Αριστεράς- Δεξιάς είναι ένα παρωχημένο σχήμα. Με λίγα λόγια, λέω να μην κάνω πως γεννήθηκα σήμερα. Έχω δρόμο πίσω μου. Έφτασα εδώ με χίλια στραβά αλλά και χίλια καλά που αν τελειώσουν, απλά θα τελειώσω μαζί τους.”
Όχι δεν είναι ακραία... “δημιουργικές ενοχές ενός εκδρομέα του ΄70 είναι, που προσπαθεί, με λέξεις να επικοινωνήσει, αλλά μέχρι σήμερα γίνεται αποκλειστικός φορέας του αυστηρά προσωπικού… δηλαδή της μοναξιάς του.”
Τα παραπάνω σε μια στιγμή, κρίσης ειλικρίνειας, τα παρακάτω που με βρίσκουν και πάλι σύμφωνο, από τον Οδυσσέα Ιωάννου.
Δεν θα γίνω δηλωσίας του παρελθόντος μου, δεν θα τρέξω ξυπόλητος για να ανέβω το τρένο, που θα με οδηγήσει στη νέα εποχή.
“… Καλό ταξίδι! Θα μείνω στον “παλιό” κόσμο. Λέω να μην κατουρήσω τις πέτρες του γιατί ό,τι καινούριο καταφέρω να φτιάξω θα έχει γίνει με κατουρημένες πέτρες. Γιατί το καινούριο φτιάχνεται με τα ίδια υλικά σε άλλη διάταξη.… Δεν θα επιδοθώ στις μοδάτες πατροκτονίες που στην ουσία πριονίζουν τα ίδια μου τα γόνατα και με κονταίνουν. Λέω πως δεν θα συμφωνήσω ακόμη πως η διάκριση Αριστεράς- Δεξιάς είναι ένα παρωχημένο σχήμα. Με λίγα λόγια, λέω να μην κάνω πως γεννήθηκα σήμερα. Έχω δρόμο πίσω μου. Έφτασα εδώ με χίλια στραβά αλλά και χίλια καλά που αν τελειώσουν, απλά θα τελειώσω μαζί τους.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου