Αν η παγκοσμιοποίηση είχε κάποιο ενδιαφέρον, είναι η φροντίδα του πλανήτη που νοσεί. Το ενδιαφέρον όμως των εμπνευστών της είναι το κέρδος και αυτό ως γνωστό είναι το λάδι στη φωτιά που θα μας κάψει.
Παγκόσμια ημέρα του περιβάλλοντος σήμερα, ομιλίες, δράσεις επί χάρτου, παραινέσεις για ευαισθητοποίηση των πολιτών, ανέξοδα δάκρυα, επί της ουσίας μηδέν.
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Το περιβάλλον το κατέστρεψαν οι ισχυροί και αυτοί συνεχίζουν να το καταστρέφουν. Το περιβάλλον το καταστρέφει αυτή η οικονομική πολιτική που λειτουργεί δίχως ίχνος αλληλεγγύης και υποστήριξης των επόμενων γενεών.
Η πολιτική που υποθηκεύει το μέλλον εις βάρος μιας ανάπτυξης, που δεν έχει να κάνει με την ποιότητα ζωής των Λαών. Η καταστροφή του πλανήτη μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, προέχει η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μεγάλων πολυεθνικών.
Η ανθρωπότητα νοιώθει σιγά - σιγά πως ο θρόνος της δεν είναι τόσο γερός όσο η φαντασίωση της τον είχε πλάσει και παρακολουθεί, χωρίς να συμμετέχει το δράμα στο οποίο πρωταγωνιστεί. Οι όποιες κατά καιρούς σπασμωδικές κινήσεις, δεν εμπόδισαν τα πράγματα να συνεχίσουν την καταστροφική πορεία τους.
Τα περιβαλλοντολογικά κινήματα απορροφήθηκαν πλέον από τα κόμματα που καταχρώνται και εμπορεύονται τα όποια φιλοπεριβαλλοντικά αισθήματα των πολιτών. Οι πολιτικοί υπογράφουν συμφωνίες με πρώτο άρθρο το δικαίωμα να μην τις τηρήσουν.
Όταν εδώ και καιρό οι επιστήμονες μας προειδοποιούσαν για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, για την τρύπα του όζοντος, για την εξάντληση των πηγών, η ακοή μας διατήρησε ακέραιη την περηφάνια της.
Η φύση εκδικείται και είναι ανίκητη και αυτή τη δύναμη της ακόμα και πληγωμένη από την απληστία μας, μας την υπενθυμίζει.
Η φύση που τις περισσότερες φορές στέκεται στο πλάι μας, μας αγκαλιάζει, μας προστατεύει. Μπορεί να αντιστέκεται και να λειτουργεί με μια αξιοθαύμαστη αμυντική λειτουργία, μέχρι πότε όμως θα μας συγχωρεί;
Οι επιπτώσεις από την καταστροφή του περιβάλλοντος που προαναγγέλλουν οι επιστήμονες για τα επόμενα χρόνια είναι τρομακτικές. Δυστυχώς δεν πρόκειται για σενάρια επιστημονικής φαντασίας, αλλά για την τραγική κατάληξη μιας εχθρικής στάσης απέναντι στην ίδια τη ζωή.
Το περιβάλλον, σε όποια μορφή το καταντήσουμε, θα υπάρχει και μετά το ανθρώπινο είδος. Το στοίχημα είναι εάν θα υπάρχουμε εμείς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου