Ωραία τα κορίτσια του Σιτυ μπουμ μπουμ, μόνο κρατάνε λίγο. Να συνεχίσουμε, με ότι γράφαμε πέρσι, που είναι ηπιότερο του φετινού και ότι θα γράψουμε του χρόνου που θα είναι σκληρότερο των περασμένων.
Η επανάληψη των λέξεων, που χρησιμοποιούνται για την αναφορά προβλημάτων, τις οδηγεί στη βαθμιαία ανυποληψία, στον μαρασμό και εν τέλει στο θάνατο.
«Τουριστική κρίση», πόσες φορές την ημέρα και επί ποσά χρόνια ακούμε την παραπάνω φράση; Τόσες θα έλεγα ώστε να μπορεί πλέον να μπαίνει από το ένα αυτί και να βγαίνει από το άλλο.
Η φετινή χρονιά για την Κέρκυρα είναι η χειρότερη, με πεθαμένες λέξεις όμως, πώς να την περιγράψεις; Έχουμε γίνει θεατές, μιας βασανιστικής μείωσης όλων των δεικτών της τουριστικής οικονομίας, είναι σαν να μας πέφτουν τα μαλλιά λίγα λίγα το χρόνο και όταν πλέον γίνουμε γλόμποι, δεν μας κάνει καμία αίσθηση. Έχω την αίσθηση ότι απλώς σχολιάζουμε, και περιμένουμε παθητικά το τέλος, το οποίο στην προκειμένη περίπτωση δεν το γνωρίζουμε και ίσως και αυτός είναι ένας λόγος, αυτού του άνευ προηγούμενου εφησυχασμού. Μπορεί να έχει αλλάξει ο παγκόσμιος χάρτης, οι ρώσοι επισκέπτες να είναι πλέον οι πιο ισχυροί, η αγγλική αγορά να μας έχει γυρίσει την πλάτη, εμείς όμως εκεί περιμένουμε το θαύμα. Και επειδή θαύματα δεν γίνονται στις μέρες μας, η επόμενη χρονιά, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, θα είναι χειρότερη της φετινής.
…………………………………………………………………………………………..
Μπορεί, η παλιά πόλη της Κέρκυρας, να άντεξε στο χρόνο, μπορεί τα φρούρια να δεσπόζουν, και να θυμίζουν εποχές δόξης λαμπρής, μπορεί τα στενά καντούνια, να εκπέμπουν ζεστασιά και νοσταλγία. Μπορεί όλα αυτά μαζί και τόσα άλλα να αποτελούν σήμερα ένα από τα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, το ζωντανό στοιχείο όμως, όπου έχει την ευθύνη της διαχείρισης του, κάνει ότι μπορεί για να αποτρέψει τους επισκέπτες. Δυστυχώς τα κτίρια από μόνα τους, δεν μπορούν να διεκπεραιώσουν μια τόσο δύσκολη διαδικασία. Η Κέρκυρα δεν είναι φιλόξενη πόλη. Το χάσμα μεταξύ τόπου και αυτών, που τον κατοικούν συνεχώς διευρύνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου