Τι θα κάνουμε σήμερα;

Φθινοπώριασε ήταν ο αρχικός τίτλος, μόνο που η αναφορά αφορούσε τις εποχές που γνωρίζαμε. Κοντεύει να τελειώσει το φθινόπωρο και η εποχή είναι απροσδιόριστη. Τις πρώτες πρωινές ώρες που συνήθως με βρίσκουν ξύπνιο, λογαριάζω αλλιώς τα πράγματα. Είμαι πιο ευάλωτος στο λάθος, πιο ανεκτικός στην ήττα, πιο αποτελεσματικός στο ακατόρθωτο. Ύστερα από μια μακρά συζήτηση, ατέρμονη ως συνήθως, το έχουμε εξαντλήσει το θέμα. Την επομένη δεν υπάρχει διάθεση για επανάληψη. Ότι είχαμε να πούμε το είπαμε και το ξαναείπαμε. Μετά απ‘ αυτή την κατάχρηση, η γοητευτικότερη λύση είναι να αφεθούμε στις σιωπές.
Δεν είμαι πολέμιος του διαλόγου, αρκεί οι λέξεις να αντιπροσωπεύουν ουσία, δυστυχώς τις περισσότερες φορές μου προκαλούν πονοκέφαλο, γιατί μπορεί να είναι ο λόγος η αρχή αρκεί κάποια στιγμή να δίνει τη σειρά του στην πραγματικότητα.
…………………………………………………………………………………………..
«Όταν η αναφορά στην αριστερά θα πάψει να είναι παρελθόν, τότε κάτι θα έχει αλλάξει, για την ώρα ο ορίζοντας δεν φαίνεται, είναι ακόμα καλυμμένος, από καταναλωτικά, δάνεια, άτοκες δόσεις διορισμούς στο δημόσιο. Είναι καλυμμένος από γκάλοπ, από τηλεοπτικά σκουπίδια, από πλήρη εξάρτηση στην προσπάθεια να ονειρευτούμε αμερικάνικα. Ο ορίζοντας είναι το ταβάνι του σπιτιού μας, η οθόνη της τηλεόρασης, ή ίδια μας η παλάμη, που μας κρύβει τα μάτια».
…………………………………………………………………………………………..
Το εξαντλήσαμε το θέμα ότι άλλο παραπάνω ειπωθεί, δεν αποτελεί απλώς περίσσευμα, αλλά εμπόδιο στην υλοποίηση.
Σύντροφοι σηκωθείτε από τα τραπέζια του διαλόγου και προχωρήστε στο δρόμο της εφαρμογής.

Ας πάμε μπροστά, ακόμα κι αν ο ορίζοντας είναι θολός και αβέβαιο το μέλλον. Ότι χάθηκε, χάθηκε, δεν ωφελεί να το μνημονεύουμε. Μια ματιά πίσω μπορεί να φέρει ανταρσία, να ξεσηκωθεί η καρδιά και να γυρέψει τα δίκια της και τότε θα φάμε δίκιο.
Ο πόλεμος, δεν ωφελεί ούτε τους νικητές. Δεν περισσεύουν οι δυνάμεις, για να σπαταλιόνται σε στείρες αντιπαραθέσεις
…………………………………………………………………………………………..
Είναι γνωστή η αφορμή για τα παραπάνω…