Ψυχραιμία παιδιά

Δεν είναι η καλύτερη μέρα για να γράψω. Τι να πω. Δεν ξέρω αν σας έχει συμβεί, εμένα συχνά, με αποσυντονίζει η βλακεία. Μιλάς στο ντουβάρι τι απάντηση να περιμένεις; Είμαι οργισμένος, όλο πιο συχνά συμβαίνει τελευταία, και συγχρόνως ανήμπορος να ανοίξω το στόμα μου, αφού είμαι βέβαιος πλέον, ότι όσα λόγια και αν επιχειρήσω, στο τέλος απ’ αυτά που θα ακούσω όχι μόνο κουφαθώ αλλά και θα βουβαθώ. Ας μην συνεχίσω γιατί ξυπνάνε μέσα μου δολοφονικά αισθήματα, όπως «άπαντες στην πλατεία», στην προκειμένη περίπτωση οι βλάκες, το ερώτημα είναι τι να τους κανείς μετά και η απάντηση: να συνηθίσω να ζω και με τους βλάκες. Τέλος.
Αν έγραφα σήμερα εκεί θα κατέφευγα στο τυφλό σύστημα επαφής της Κικής.
Σε προσκυνώ, γλώσσα, πολλά τα θαύματα σου.
Επί κυμάτων σφοδράς εποχής βαδίζουσα - ην γαρ ενάντιος της αλαλίας ο άνεμος - σώα βγήκες στην ακτή και άρθρωση εμφύσησες σε μερικούς τουλάχιστον λόγους κακοποιούς που εξεβίαζαν την επαφή μας να σιωπά.

Οι υπόλοιποι δεν πίστεψαν. Έμειναν μέχρι τέλους βουβό εμπόδιο της.

Τη νεκρή θυγατέρα του χρόνου ανάστησες ευλογώντας την με όνομα διπλό: Λήθη για όταν έλειπε ο πατέρας της καιρό Μνήμη δε για ώρα ανάγκης.

Μονοτονική άφησες την δαιμονιζόμενη έλξη. Μήτε συ δεν ήξερες τι πνεύμα παίρνει τι σώμα.

Τα παραλυτικά μέρη του λόγου της υπάρξεως θεράπευσες και βάδισαν τα επιφωνήματα, οι καλές προθέσεις, τα ανάμεικτα ρήματα, οι επεξηγηματικοί σύνδεσμοι και χωρισμοί - έμαθε κανονικά να γράφει το όνομα του ο θάνατος και όχι να υπογράφει με σταυρό - τα σύμφωνα, κύρια άρθρα, οι εριστικές, αντωνυμίες, οι φρόνιμες, οι αλληλοπαθείς - αλήθεια τι συνέβη με τις κτητικές και δεν ξαναπάτησαν στο μάθημα;

Υπό τον λύχνο της επιβίωσης σκυμμένες μερόνυχτα οι στερήσεις μας, έγιναν ευφραδείς, είτε πεζά μονολογώντας, είτε με περίπλοκους νευμάτων συνδυασμούς χάρη στο τυφλό σύστημα που εφαρμόζει ο λυρισμός σου.

Αμέτρητα τα θαύματα σου, γλώσσα γερνάς εντός μου και όλα που να τα θυμάμαι.
Αχάριστοι δεν είμαστε αλλά μέμνησο του φόβου μας που ως απληροφόρητος ουδέποτε ιάθη.

Πάρε λαλιά από την άφθονη την παραπανίσια που έδωσες στην κραυγή και επίβαλέ την σε κείνο το βουβό απόρρητο τουλάχιστον να μας φανερώσει, η νέα παιδεία εκεί κάτω

Θα σε περιλαμβάνει άραγε, γλώσσα
Θα κουβεντιάζουμε καθόλου με την γειτνίαση μας η μόνον χάριν ενός μικρού μεσοδιαστήματος – τι χαζοπούλι Θε μου –
Κόπιασε η τόση ευγλωττία;