Λες και δεν χωράω πουθενά

Οι εκλογές, έχουν έντονα τα στοιχεία της επανάληψης και επειδή αυτός ο χρόνος για μας που απέχουμε είναι πολύτιμος, ας κάνουμε μια ανάδρομη σε αγαπημένους προβληματισμούς που δυστυχώς ακόμα παραμένουν.
Ο προεκλογικός χρόνος αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για επιστημονική έρευνα, που έχει να κάνει με ανθρώπινες συμπεριφορές. Απ΄ όλα έχει ο μπαξές. Δεν είναι μόνο τα κόμματα, οι υποψήφιοι, οι οπαδοί, τα ΜΜΕ, ολόκληρη η κοινωνία μπαίνει σε μια μάχη ανελέητη που ξεπερνάει σε αγριότητα μάχες τακτικού πολέμου.
Όλα τα μέσα στην υπηρεσία του σκοπού, που δεν έχει να κάνει με την υπεράσπιση της πατρίδας αλλά με την διασφάλιση, στο μεγαλύτερο μέρος των αντιμαχομένων, ταπεινών συμφερόντων.
Κρυφές κάμερες συνομωσίες, παράπλευρα κτυπήματα, αδελφικά μαχαιρώματα, ανίερες συμμαχίες, προδοσίες, δολώματα, εκβιασμοί, ψευτοδιλήμματα, επικοινωνιακές μαλακίες. Όλα αυτά και αλλά πολλά, αποτελούν τα όπλα της παράπλευρης σύγκρουσης, που αποτελεί και την ουσιαστική σύγκρουση, η άλλη, η σαπουνόπερα που διαδραματίζεται στην κεντρική σκηνή είναι το άλλοθι του «πολιτισμού μας».
………………………………………………………………………………………….
Σημασία έχει η πρόθεση
………………………………………………………………………………………….
Μόνιμα αμυνόμενος σε μια κοινωνία, που με θέλει μετρημένο. Κομμένο και ραμμένο σε μέτρα πυγμαίου για ν’ αναλάβει εκείνη ως γίγαντας να με προστατεύσει.
Μια κοινωνία που προσπαθεί να μου προσάψει ενοχές και αμαρτίες.
Αλήθεια, τι θα πει αμαρτία; Ερώτηση, με κάθε δικαίωμα πονηριάς που μου έδινε η παρορμητική ηλικία
Μαζί της έφτιαχνα παραμύθια. Στο τέλος της διήγησης είχαμε καταλήξει στο συμπέρασμα. Σημασία έχει η πρόθεση...

«Βάλε στη ζυγαριά μια ληστεία που παραπέμπει στου Ρομπέν των Δασών το καιρό. Μια ελεημοσύνη που ζωντανεύει Φαρισαίο. Ντοστογιεφσκικούς φόνους που οδηγούν στο Θεό. Μοιχείες που ξεφυτρώνουν απ’ την λαχτάρα του έρωτα. Συζυγικές σταθερότητες που θυμίζουν εβραϊκές συναλλαγές. Αμαρτίες που οδηγούν στη λύτρωση. Αρετές που οδεύουν για εξαργύρωση στα κοινωνικά και δημόσια ταμεία. Ψέματα που αναζητούν την ψυχική θαλπωρή. Ειλικρίνειες που οδηγούν στην ταπείνωση. Πάθη που ευλογούνται. Και απάθειες που θυμίζουν ψυχική τεμπελιά».
Έτσι πέρναγε η νύχτα .Διώχναμε τα κακά πνεύματα ξορκίζαμε το καλό και το κακό.
Στη συνέχεια του απολογισμού της... «Ξημερώσαμε γεμάτοι από άγιους φονιάδες, όσιες πόρνες και μαρξιστές ληστές».
«Ξημερώσαμε σ’ έναν κόσμο γεμάτο ψευδοπροφήτες και μεσσίες. Δειλούς και υπολογιστές συζύγους. Εμπόρους δασκάλους και παπάδες. Υποκριτές πιστούς. Φυτά - πολίτες και νεκρωζώντανους υπηκόους. Τα αργύρια της προδοσίας δεν οδηγούσαν τελικά στην συκιά αλλά στην καταξίωση».
Σημασία έχει η πρόθεση.
Βυθίστηκα ξανά, σε μια κατάσταση γνώριμη. Μόνος μου, λες και δεν χωράω πουθενά. Σε κανέναν σύλλογο, σε καμία ομάδα, σε κανένα κόμμα...