Για μετά τις εκλογές

Με κείμενα περασμένα διασκεδάζω  το χρόνο,  «λίγο πριν τη μάχη».  Η παράθεση χρήσιμη,  για να μετράμε συμπεριφορές. Να μετράμε το ύψος και το βάθος μιας χρονικής απόστασης, που μπορεί να είναι μικρή, έχει μπερδευτεί όμως τόσο, μέσα σ’ αυτό το  διάστημα που προηγήθηκε, που χωρίς σημάδια -  αναφορές, η εικόνα δεν φαίνεται με τίποτα.       

«Όσο μειώνεται ο προεκλογικός χρόνος και το παιγνίδι ανάβει, οι πρωταγωνιστές υπό την επήρεια της μέθης και τη ψυχραιμία να έχει πάει περίπατο, δεν διστάζουν να τα παίζουν όλα για όλα. «Τα ρέστα μου». Είναι η στιγμή που τινάζεις την πάγκα στον αέρα, ή σε τινάζει και γυρνάς χαμένος σε ένα σπίτι υποθηκευμένο ταπί, αλλά όχι ψύχραιμος, γιατί τα ρέστα τα δίνεις σε στιγμή πανικού, με μυαλό κουρκούτι και ανασφάλεια που ξεπερνάει τα όρια του επιτρεπτού.
Τα δίνουν όλα χωρίς ίσως να σκέφτονται οι περισσότεροι την επόμενη μέρα, χωρίς να κρατάνε αναμονές, λες η ζωή έχει καταληκτική ημερομηνία αυτή των εκλογών .
Ευτυχώς που μέσα σ’  αυτό το παιχνίδι πλειοδοσίας, υπάρχουν και οι παίκτες, που η εμπειρία, τους επιτρέπει να σκέφτονται το μέλλον, να σκέφτονται που μετά απ’ αυτούς ακολουθούν και άλλοι, που στο βάθος του χρόνου, έστω και με την βοήθεια της ιστορίας θα χορέψουνε στην επιβλητική σάλα των «ρόδων», δικαιωμένοι από τις γενιές που ακολουθούν.

Είναι συνήθως αυτοί που ήξεραν να διαχειριστούν τις νίκες αλλά και τις ήττες, που έπαιξαν με σύνεση και προοπτική, που ακόμα και στις δύσκολες στιγμές κράτησαν την ψυχραιμία τους. Η ματιά τους έμμεινε σταθερά προσηλωμένη, στον αντίπαλο στερώντας του την κρίσιμη στιγμή την δυνατότητα, να τους κερδίσει ότι με αγώνα και θυσία προσέφεραν μια ζωή.
Είναι οι παίκτες, που δεν πάνε την πρωτοχρονιά στη ρουλέτα, που όταν οι μάρκες στοιβάζονται μπροστά τους, δεν τρελαίνονται, ούτε και αυτοκτονούν όταν αποχωρούν με άδεια χέρια.
«Είναι αυτοί, που τους έσωσε το πείσμα για ζωή. Για όνειρα. Για έρωτες. Το πείσμα να μην γίνουν άλλη μια ασήμαντη ίνα στο κεντρικό νευρικό σύστημα ενός κόσμου που αγοράζεται και αγοράζει. Είναι αυτοί που κάνουν μεταφορά υπολοίπου απ’ την ανήμερη καρδιά της νεότητας τους και το διαθέτουν για προσάναμμα σε μια γενιά που το χρειάζεται…»

Ο πολιτικός λόγος που ξεπερνάει τις καταληκτικές ημερομηνίες των εκλογών και αγωνία για το μέλλον αυτής της πόλης, που δεν προσδοκά πρόσκαιρα κέρδη αλλά ανοίγει δρόμους για το αύριο αποτελεί πλέον παραφωνία σ’ αυτόν τον συγχρονισμό της μαλακίας
Οι εκλογές έχουν αποκτήσει εθιμοτυπικό χαρακτήρα. Λόγια ψεύτικα και μεγάλα. Ρετουσαρισμένα πρόσωπα. Τετριμμένα συνθήματα. Σε τίποτα δεν διαφέρουν όλα τούτα από τα πανηγυριώτικα στολίδια.
Αυτοί που βλέπουν τις εκλογές σαν ύψιστη πολιτική διαδικασία, αντιμετωπίζονται δυστυχώς, σαν ταραξίες που θέλουν να χαλάσουν την γιορτή…