Πέμπτη 2 Ιανουαρίου 2020

Τα πράγματα κάποτε θ’ αλλάξουν

Τα καταφέραμε και φέτος και μπορεί του χρόνου καλύτερα. Πάντα υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο. Το ’19 περνάει στο παρελθόν, ο χρόνος όμως συνεχίζει εν τη αθωότητα του να μας αναγκάζει να… πάρουμε τα μέτρα μας. Να ζήσουμε θέλουμε και δε μιλάμε για ευτυχία για ζωή μιλάμε που θα τα έχει όλα. Αλώστε «οι ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν έχουν να σου αφηγηθούν τραγωδίες». Όπως γραφεί ο Οδυσσέας Ιωάννου «Δεν χρειάστηκε να νικήσουν, δεν χρειάστηκε να χάσουν, δεν καβάλησαν την τεθλασμένη που πάει προς τα αστέρια και τον θάνατο. Περπάτησαν στην ευθεία. Και πέθαναν, απλά πέφτοντας σε μια τρύπα». Δεν αντιλήφθηκαν την αξία του χρόνου γιατί δεν βρέθηκαν ποτέ με κομμένη αναπνοή να μετράν τα δευτερόλεπτα, χωρίς να ξέρουν αν θα υπάρξει άλλη ανάσα. Να ζήσουμε λοιπόν, αληθινά και αυτό το χρόνο, χωρίς τον κίνδυνο να μας καταπιεί ο λάκκος εν αγνοία μας.

Πάλι από την αρχή με όνειρα επαναλαμβανόμενα και λέξεις… Λέξεις που μένουν και ας φεύγουν οι άνθρωποι...
Θα κλείσουμε με έναν αισιόδοξο στίχο του Αργύρη Χιόνη...
«Ὤ ναί, ξέρω καλά πώς δέν χρειάζεται καράβι γιά νά ναυαγήσεις, πώς δέν χρειάζεται ὠκεανός γιά νά πνιγεῖς.
Ὑπάρχουνε πολλοί πού ναυαγῆσαν μέσα στό κοστούμι τους, μές στή βαθιά τους πολυθρόνα, πολλοί πού γιά πάντα τούς σκέπασε τό πουπουλένιο πάπλωμά τους.
Πλῆθος ἀμέτρητο πνίγηκαν μέσα στη σούπα τους, σ’ ἕνα κουπάκι του καφέ, σ’ ἕνα κουτάλι του γλυκοῦ... Ἄς εἶναι γλυκός ὁ ὕπνος τους ἐκεῖ βαθιά πού κοιμοῦνται, ἅς εἶναι γλυκός κι ἀνόνειρος.
Κι ἅς εἶναι ἐλαφρύ τό νοικοκυριό πού τούς σκεπάζει».
Καλή χρονιά λοιπόν. Καιροί που είναι τις χρειαζόμαστε τις ευχές. Τα πράγματα κάποτε θ’ αλλάξουν. Ας είμαστε ως τότε δυνατοί.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...