Νομίζετε ότι θα κερδίσετε με τις καθυστερήσεις; Ούτε κλάσμα του δευτερολέπτου.
2020 πλέον. Πρώτο κείμενο του χρόνου. «Θέλω μια καινούργια αρχή» είναι η πρώτη απαίτηση και συγχρόνως η πρώτη δέσμευση, που ακόμα δεν κατάφερε να εκπληρωθεί.
Να επανέλθουμε σιγά σιγά, με ρυθμούς αργούς, όπως χρειάζεται για να αντέξει ο οργανισμός μας. Να ζεσταθούμε. Πως ν΄ αντέξεις το δριμύ ψύχος των ημερών αν δεν επικαλεσθείς τα καλοκαίρια που έζησες;
Αυτές τις πρώτες μέρες του χρόνου, νοιώθω μια ανυπέρβλητη επιθυμία να γυρίσω σ' κείνη την εποχή της αταξίας, τότε που η νιότη ξεπερνούσε τους κανόνες, αγνοούσε τα “πρέπει” και τα “μη”, οι λέξεις είχαν την απόλυτη αντιστοιχία με τη ζωή και μοναδικό σύννεφο στον ουρανό ήταν ο ήλιος.
Σήμερα με ένα θαμπό ουρανό να με σκεπάζει και λέξεις που δεν έχουν καμία αντιστοιχία με την ζωή, αισθάνομαι ότι μας περισσεύουν τα λόγια και μας λιγοστεύει η ζωή.
Θέλω να γυρίσω πίσω, να γυρίσω σε κείνη την εποχή της αταξίας, να ξαναβρώ εκείνες τις παρθένες λέξεις και να ξαναδώ στον ουρανό εκείνο το μοναδικό σύννεφο, που θα είναι ο ήλιος.
Φεύγουν τα χρόνια και μας αλλάζουν, λιγότερες λέξεις, περισσότερα κλικ. Το facebook δίνει σιγά σιγά τη θέση του στο Instagram. Σιωπή. Καταθέστε τα μολύβια. Όλα μια φωτογραφία. Όλα μια εικόνα που ισοπεδώνει τα πάντα,ο όποιος λόγος, τείνει να καταστεί θόρυβος. Παρά την οπτική πολυχρωμία, δεσπόζουν η ομοιομορφία και η κρατούσα άποψη. Στην εποχή της εικόνα, δεν επικοινωνούμε πλέον, καταναλώνουμε. Αλήθεια μετά την εικόνα τι; Τι άλλο από σκοτάδι; Δεν το κάνω από αντίδραση αλλά θα συνεχίσω να φωτογραφίζω με λέξεις αυτά που βλέπω, αυτά που αισθάνομαι, έχοντας την ελπίδα με μια λέξη να αποφύγω χίλια κλικ. Θα συνεχίσω να φωτογραφίζω με λέξεις τις μέρες μας, τα χρόνια μας , τη ζωή μας τα φώτα και σκοτάδια.
Για μας που δεν πιστεύουμε, όπως γράφει ο Μπουκόφσκι, “Οι μεγάλες απαντήσεις δεν παραμένουν γραμμένες σε πέτρινες πλάκες. Βρισκόμαστε εδώ για να σκοτώνουμε τον πόλεμο.
Χιονίζει. Έβγαλα και φωτογραφία. Είχε δίκιο η βροχή που έτρεμε .Μπορώ να φανταστώ την φωτογραφία της Δημουλά , λίγες λέξεις χρειάστηκε για να μας κάνει κλικ με το παρακάτω:
Τρέμεις βροχή.
Σε φοβέρισε ο μετεωρολόγος ότι θα γίνεις αύριο χιόνι;
Εμάς να δεις θα λιώσετε, θα λιώσετε προβλέπει.
2020 πλέον. Πρώτο κείμενο του χρόνου. «Θέλω μια καινούργια αρχή» είναι η πρώτη απαίτηση και συγχρόνως η πρώτη δέσμευση, που ακόμα δεν κατάφερε να εκπληρωθεί.
Να επανέλθουμε σιγά σιγά, με ρυθμούς αργούς, όπως χρειάζεται για να αντέξει ο οργανισμός μας. Να ζεσταθούμε. Πως ν΄ αντέξεις το δριμύ ψύχος των ημερών αν δεν επικαλεσθείς τα καλοκαίρια που έζησες;
Αυτές τις πρώτες μέρες του χρόνου, νοιώθω μια ανυπέρβλητη επιθυμία να γυρίσω σ' κείνη την εποχή της αταξίας, τότε που η νιότη ξεπερνούσε τους κανόνες, αγνοούσε τα “πρέπει” και τα “μη”, οι λέξεις είχαν την απόλυτη αντιστοιχία με τη ζωή και μοναδικό σύννεφο στον ουρανό ήταν ο ήλιος.
Σήμερα με ένα θαμπό ουρανό να με σκεπάζει και λέξεις που δεν έχουν καμία αντιστοιχία με την ζωή, αισθάνομαι ότι μας περισσεύουν τα λόγια και μας λιγοστεύει η ζωή.
Θέλω να γυρίσω πίσω, να γυρίσω σε κείνη την εποχή της αταξίας, να ξαναβρώ εκείνες τις παρθένες λέξεις και να ξαναδώ στον ουρανό εκείνο το μοναδικό σύννεφο, που θα είναι ο ήλιος.
Φεύγουν τα χρόνια και μας αλλάζουν, λιγότερες λέξεις, περισσότερα κλικ. Το facebook δίνει σιγά σιγά τη θέση του στο Instagram. Σιωπή. Καταθέστε τα μολύβια. Όλα μια φωτογραφία. Όλα μια εικόνα που ισοπεδώνει τα πάντα,ο όποιος λόγος, τείνει να καταστεί θόρυβος. Παρά την οπτική πολυχρωμία, δεσπόζουν η ομοιομορφία και η κρατούσα άποψη. Στην εποχή της εικόνα, δεν επικοινωνούμε πλέον, καταναλώνουμε. Αλήθεια μετά την εικόνα τι; Τι άλλο από σκοτάδι; Δεν το κάνω από αντίδραση αλλά θα συνεχίσω να φωτογραφίζω με λέξεις αυτά που βλέπω, αυτά που αισθάνομαι, έχοντας την ελπίδα με μια λέξη να αποφύγω χίλια κλικ. Θα συνεχίσω να φωτογραφίζω με λέξεις τις μέρες μας, τα χρόνια μας , τη ζωή μας τα φώτα και σκοτάδια.
Για μας που δεν πιστεύουμε, όπως γράφει ο Μπουκόφσκι, “Οι μεγάλες απαντήσεις δεν παραμένουν γραμμένες σε πέτρινες πλάκες. Βρισκόμαστε εδώ για να σκοτώνουμε τον πόλεμο.
Χιονίζει. Έβγαλα και φωτογραφία. Είχε δίκιο η βροχή που έτρεμε .Μπορώ να φανταστώ την φωτογραφία της Δημουλά , λίγες λέξεις χρειάστηκε για να μας κάνει κλικ με το παρακάτω:
Τρέμεις βροχή.
Σε φοβέρισε ο μετεωρολόγος ότι θα γίνεις αύριο χιόνι;
Εμάς να δεις θα λιώσετε, θα λιώσετε προβλέπει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου