2014 και ακόμα παρελάσεις

Παραμονή εθνικής επετείου. Για άλλη μια φορά το μπλε μου φέρνει αποστροφή, αποστροφή για τα όσα προηγήθηκαν. Αποστροφή, που στο βωμό του εθνικού ιδεώδους,  εγκλημάτησαν, στέρησαν την ανθρώπινη ελευθέρια. Και όμως το μπλε είναι της θάλασσας και οι αποχρώσεις του, του ουρανού. Έτσι πεθαίνουν οι λέξεις. 

Και όμως,  σ’ αυτήν την επέτειο  τιμάμε  τους νέους με τα «πρησμένα γόνατα που τους έλεγαν αλήτες». Δικαίως θα με ρωτήσει κάποιος. Τίποτα αισιόδοξο, τίποτα θετικό δεν φαίνεται στον ορίζοντα; Από την δική μου, οι προβληματισμοί χρησιμεύουν σαν ενισχυτικό φωτισμού. Όσο περισσότερο μαύρο, τόσο περισσότερο φως. Χρησιμοποιώ το χειμώνα, έχοντας πάντα στο μυαλό μου την άνοιξη, ανάβω κεριά του επιταφίου για να υποδεχτώ το αναστάσιμο φως. Πως αλλιώς, θα μπορούσαμε να πορευτούμε; Πίσω από τις λέξεις, που δεν χαϊδεύουν, κρύβεται η ζωή. Παραμονή εθνικής επετείου. «Σε αυτή τη γιορτή του έθνους και του λαού δεν υπάρχει χώρος για προδότες και για επιγόνους των προδοτών»,   γράφει ο Στάθης στο «ναυτίλο»  «αυτός που κρατάει τη σημαία είναι που της δίνει το νόημά της, άλλο η σημαία στα χέρια του Παπαφλέσσα κι άλλο στα χέρια ταγματασφαλίτη συνεργάτη των Ναζί. Άλλο η σημαία στα χέρια του αντάρτη παπά και του ελεύθερου πολιορκημένου στο Πολυτεχνείο κι άλλο στα χέρια του αληταρά που χαιρετά φασιστικά»

Δεν θα πάω στην παρέλαση.  Σε μια χώρα χρεωκοπημένη, παραδομένη στους δανειστές, υποταγμένη,  στο ΔΝΤ, επιμένουμε, με βήμα  και κορμί καμαρωτό, από την μαθητιώσα νεολαία,  που υπόσχεται μέλλον λαμπρό για την πατρίδα !!!  Επιμένουμε με  όλα αυτά τα βαρύγδουπα, που συνοδεύουν την εθνική μας φανφάρα. Είναι πέρα από κάθε λογική να πηγαίνουμε    στις παρελάσεις,  για να βγάλουμε φωτογραφίες και να χειροκροτήσουμε, να χειροκροτήσουμε τις πολιτικές που με κάθε τρόπο επιβεβαιώνουν το «ψωροκώσταινα». Να χειροκροτήσουμε την παράνοια ή την βλακεία, που μας επιβάλλουν να συνεχίζουμε ακάθεκτοι να αγοράζουμε υποβρύχια, μαχητικά αεροπλάνα, τανκς, ραντάρ, πυραύλους, ό, τι δεν έχουμε ανάγκη δηλαδή και ότι θέλουν να ξεφορτωθούν οι σύμμαχοί μας, που σήμερα μας λοιδορούν και μας ζητούν και τα ρέστα.
Παραμονή εθνικής επετείου. Κάθε χρόνο τα ίδια, η ίδια φωτογραφία που με το καιρό ξεθωριάζει και η επανάληψη που έχει γίνει αφόρητη.