Πέμπτη 20 Αυγούστου 2009

Για να μπούμε στο κλίμα

Τα φαινόμενα «πολιτικού» τυχοδιωκτισμού που παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια στην μικρή μας κοινωνία, δεν είναι αποτέλεσμα παρθενογέννησης. Είναι η φυσική συνέπεια, πρόσκαιρων συμμαχιών, εξυπηρέτησης προσωπικών φιλοδοξιών, μεγάλων η μικρών συμφερόντων, που αποτελούν ξένα στοιχεία στην προσπάθεια για μια δημιουργική, προοδευτική κατεύθυνση που έχει ανάγκη ο τόπος. Στοιχεία, ξένα προς την πολιτική πραγματικότητα που επιθυμεί το σύνολο της κοινωνίας.
Περιμένοντας το φθινόπωρο που δεν αποτελεί μόνο περίοδο προσωπικών διεργασιών, αλλά πρωτίστως κοινωνικής ανασύνταξης και αφετηρία ελπίδας για καλύτερες μέρες, μερικές σκέψεις για να μπαίνουμε σιγά σιγά στο κλίμα.
Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι απαραίτητο συστατικό στη συλλογική πολιτική λειτουργία. Έχω πεισθεί ότι η πολιτική χωρίς το ερωτικό στοιχείο, με όλη την ευρύτητα του όρου, δεν μπορεί να λειτουργήσει εποικοδομητικά. Τα περιστασιακά πολιτικά σχήματα, και οι συμμαχίες εξυπηρέτησης προσωπικών φιλοδοξιών, εκτός από το άδοξο τέλος, ποτέ δεν προσέφερα ουσιαστικό έργο στο Λαό.
Από το αλισβερίσι που παρατηρείτε κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, μέχρι το Βατερλό που ακολουθεί στην μετεκλογική περίοδο, αποδεικνύεται ανάγλυφα πως εννοούν τη φιλία αυτοί που την επικαλούνται αλλά και τι ασημαντότητες καθορίζουν την πολιτική τους στάση. Όσο για τον λόγο τον ανδρικό αυτός μπάζει από χίλιες τρύπες.
Δεν είμαι υποστηρικτής της άποψης ότι η πολιτική είναι «πουτάνα» και αυτοί που ανακατεύονται πρέπει να κάνουν «πουτανιές». Η πολιτική είναι στίβος δοκιμασίας, που μέσα εκεί ο καθένας καταθέτει τη ψυχή του για το κοινωνικό σύνολο. Είναι δοκιμασία ανθρωπίνων σχέσεων που ξεχωρίζει η πραγματική φιλία, που ξεχωρίζει, η εντιμότητα, η σταθερότητα, το ήθος.

Όλοι αυτοί οι εφταπαντιέρηδες δεν έχουν θέση στην πολιτική. Η πολιτική θέλει πρωτοπορίες ορκισμένες σε σκοπούς ιερούς, με σεβασμό μεταξύ των μελών τους και πολύ, πολύ αγάπη.
Η απογοήτευση είναι προτιμότερο να σε οδηγήσει στο σπίτι και στον εαυτό σου, παρά στον αντίπαλο.
Χρειάζεται να καταθέσουμε τη ψυχή μας, σ’ αυτήν την πόλη, σ’ αυτόν τον έρωτα σ’ αυτά τα παιδιά. Να καταθέσουμε την ψυχή μας, πέρα και έξω από τον εαυτό μας.
Είναι ανάγκη εμείς οι πιο ψύχραιμοι να ξεφύγουμε, από τα συνθήματα, και τα ΘΑ. Να ξεφύγουμε από τα χάρτινα πρόσωπα και τα ιλουστρασιόν προγράμματα. Να δούμε τις ανάγκες αυτής της κοινωνίας και να συνθέσουμε δημιουργικές δυνάμεις σε μια προσπάθεια υπεράσπισης όλων εκείνων των αξιών που συμβάλουν στην καλλίτερη ποιότητας ζωής.
Εργατικότητα, μετριοφροσύνη φαντασία και πολύ ψυχή, είναι τα απαραίτητα υλικά σ’ αυτόν τον αγώνα.
Ψυχή θέλουν όλα για να είναι αληθινά.
Τα μεγάλα προβλήματα, που δημιούργησε ο σύγχρονος τρόπος ζωής δεν είναι δυνατόν να λυθούν με μαγικά ραβδάκια. Χρειάζεται αέναη προσπάθεια, σε μια κατεύθυνση προοδευτική. Πάντα θεωρούσα το μέτρο εκμαγείο του μετρίου και το αποστρεφόμουν. Η αληθινή ζωή είναι όλα ή τίποτα, όμως το «όλα» γι’ αυτήν την πόλη είναι βήμα - βήμα η προοδευτική πορεία..
Ότι πετά και κάνει θόρυβο, είναι επικίνδυνο. Και είναι άδικο για τα πουλιά…

1 σχόλιο:

alef είπε...

Μου την έφερες τώρα! Ηρθα να σχολιάσω τον Σεπτέμβρη, άντε εκείνο το υπέροχο, αλλόκοτο 1959, άντε και την απίθανη φωτό με τα δέντρα (μα πού την βρήκες, ε?) κι εσύ μου αλλάζεις το σκηνικό (όπως αλλάζει σκηνές, αγάπες, πρόσωπα, διαδρομές η ζωή μας)(όχι, οι φιλίες παραμένουν αν είναι πραγματικές), έτσι ή αλλιώς και αυτό είναι ένα υπέροχο κείμενο.
Αντε να ρθει λοιπόν ο Σεπεμβρης (κάτι μου λέει πως πάντα σε μας ταίριαζε καλύτερα, έτσι δεν είναι?) (πες ναι!)

Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...