Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Να θυμηθούμε τα τραγούδια

Από εδώ κάτω, που δεν έχει άλλο παρακάτω, του πάτου το αδιέξοδο, να θυμηθούμε «τον δεκάλογο του γύφτου» του Κωστή Παλαμά. Εδώ που φτάσαμε με την πλάτη κολλημένη στο αδιέξοδο, μόνο μπροστά μπορούμε να σκεφτούμε. Μόνο μπροστά, εκεί, που το φως, είναι ανίκητο.
«…Και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί
να κατρακυλήσεις πιο βαθιά
στου κακού την σκάλα
για το ανέβασμα ξανά που σε καλεί
-ω Ψυχή παραδαρμένη από το κρίμα!-
θα αιστανθείς να σου φυτρώνουν, ω χαρά
τα φτερά,
τα φτερά τα πρωτινά σου, τα μεγάλα!»
Εκ του αποτελέσματος τα χρόνια της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, ξοδεύτηκαν και μαζί τους, και τα δημιουργικά χρόνια της ζωής μας. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία εμείς τα κάναμε σκατά, εμείς του εξήντα οι εκδρομείς. Και εμείς, αυτό είναι και η μεγάλη τιμωρία, θα χρειαστεί, να περάσουμε στη νέα εποχή, από την θέση του οδηγού. Να πιάσουμε από το χέρι τα παιδιά, που δεν εκπαιδεύσαμε και με σίγουρα βήματα να τα οδηγήσουμε στο μέλλον.
«Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει», τραγουδούσαμε τις πρώτες μέρες της μεταπολίτευσης, πολύ γρήγορα ξεχαστήκαμε και τα λερώσαμε, τώρα θα χρειαστεί πριν αποχωρήσουμε να τα αποκαταστήσουμε.
Θα είναι δύσκολα. Θα ζοριστούμε θα συγκρουστούμε και με τον εαυτό μας, θα πονέσουμε και θα ματώσουμε. Θα τα καταφέρουμε όμως.

Στο χέρι μας είναι να ξαναθυμηθούμε τα τραγούδια, να ξεκινήσουμε από εκεί που είχαμε μείνει. Από την αρχή, χωρίς τους κλέφτες και τους ψεύτες στην παρέα. Να ξεκινήσουμε και πάλι την προσπάθεια, έχοντας πάντα κατά νου, ότι δεν είμαστε οι τελευταίοι κάτοικοι αυτής της χώρας. Να ξανατραγουδήσουμε με το μυαλό στους νέους και στο μέλλον «Να σηκωθούμε πάλι λίγο ψηλότερα, να δούμε τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν, τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο, τη θάλασσα να κυματίζει, πέρα από το ουράνιο τόξο»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...