Αποτυχία! Αναλαμβάνω μέρος της ευθύνης

Φυσικά και δεν είναι πράξη ηρωική, να τσαλακώσουμε την εικόνα μας. Ανάγκη περισσότερο δική μας είναι, για να νοιώσουμε για λίγο χρήσιμοι. Η απογοήτευση υπολείπεται της θλίψης, για τη στάση μιας αριστερής κυβέρνησης, που έστω και σε επίπεδο συμβολισμών, δεν έχει να επιδείξει τίποτα.

Ήξερα ότι εκεί που η επιτυχία κάνει ησυχία, η αποτυχία δεν έχει άλλο δρόμο, από τo να κάνει φασαρία. Μιλάει εξηγεί, ερμηνεύει, αντιδιαστέλλει, παραβάλλει, συγκινεί, συγκρίνει, περιγράφει, σαρκάζει, κάνει ότι μπορεί να κάνουν οι λέξεις, όταν οι λέξεις, είναι το μόνο που σου έχει απομείνει.

Αποτυχία! Αναλαμβάνω μέρος της ευθύνης.

Θυμάστε τι έλεγε η σημερινή κυβέρνηση για τα τέλη αυτοκινήτων; Αντί αυτού και από τους ρύπους, και από την παλαιότητα και από την αξία και από την μύγα ξίγκι, για να τελειώσουν οι ψευδαισθήσεις, ότι τα υψηλά τέλη αυτοκινήτων θα μειωθούν. Μια μικρή αύξηση με αριστερό πρόσημο, που δικαιολογείται από την “ποιότητα” του οδικού δικτύου! Θα μου πείτε, κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις; Καταλαβαίνω, Χρωστάμε και πρέπει να πληρώσουμε, o τρόπος με ενοχλεί. Θα προτιμούσα από μια κυβέρνηση της αριστεράς να μας μιλήσει ευθέως. Θλίβομαι να τη βλέπω στη θέση του λογιστή, να μετράει τους ρύπους και να προσθέτει τέλη στα γραμμάρια.

Η “αποτυχία ” δεν έχει να κάνει με τις λύσεις, που δεν μπόρεσε να δώσει. Η αποτυχία για όσους μπορούν να διαβάσουν τις λέξεις κάτω από το δέρμα, έχει να κάνει με την εικόνα μας.
Η σημερινή εικόνα δεν είναι αριστερά. Η αριστερά διαπνέεται από ηθική, το λένε και οι εχθροί μας. Η αριστερά δεν μπορεί να λέει ψέματα. Δεν επινοεί καινούργιους όρους, για να πράττει αυτά που πολεμούσε. Δεν ανακαλύπτει λέξεις, για να τις βάζει στη θέση εκείνων που μίσησε ο Λαός και τελικά να κάνει τα ίδια. Οι αναφορές σε αυτά που υποσχέθηκε και έκανε ακριβώς τα αντίθετα δεν εξυπηρετούν, άλλωστε είναι τόσο νωπές, που ακόμα ηχούν στα αυτιά μας.

Ζούμε σουρεαλιστικές καταστάσεις. Μας καλούσαν να συμμετάσχουμε στη γενική απεργία των εργαζομένων. Ο ΣΥΡΙΖΑ μας καλούσε. Παραδίδομαι!

Επιστρέφω κάτω από το δέρμα. Όσο και αν προσπαθούμε να γράψουμε στο περιθώριο, μακριά από κραυγές και πολυχρησιμοποιημένες λέξεις, έρχονται στιγμές που καταθέτουμε τα όπλα.

Επιστρέψω στην αρχή. "Δυστυχώς, όσο και να προσπαθείς, στο δια ταύτα, πάντα ανακαλύπτεις μια χαλασμένη παρτίδα για την οποία δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.