«Σε ένα μεγάλο μπουμ ευελπιστώ», έγραφα κάποτε, με την πεποίθηση ότι νέοι, απαλλαγμένοι από παθογένειες, μίση και πάθη του παρελθόντος, κάποια στιγμή θα έπαιρνα την κατάσταση στα χέρια τους.
Δεν τρέφω αυταπάτες, ξέρω ότι καλλίτερες μέρες δεν είναι αύριο, έχω όμως την ελπίδα ότι θα έρθουν, από την στιγμή, που οι πολυδοκιμασμένες συνταγές της αποτυχίας, περνούν στο περιθώριο.
Δεύτερη στη σειρά εκλογική αναμέτρηση μέσα σε δυο μήνες και η Ελλάδα το μαύρο πρόβατο της Ε.Ε, φαίνεται να δείχνει το δρόμο για μια άλλη Ευρώπη, μακριά από εκείνον «των «αγορών που την έχει φέρει στο χείλος της καταστροφής. Η αριστερά στην Ελλάδα για πρώτη φορά στην ιστορία της είναι έτοιμη να κυβερνήσει, αποκτάει πρωταγωνιστικό ρόλο, στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα, και αφυπνίζει δυνάμεις σε ολόκληρη την Ευρώπη.
«Στην παρούσα συγκυρία, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πετύχει μια καταλυτική, πολιτική ηγεμονία», γράφει σε άρθρο του ο Δημήτρης Καμπουράκης. «Η εκλογική ατζέντα μονοπωλείται από τις θέσεις του, τις προθέσεις του και τις δυνατότητες του. Ο (τεκμηριωμένος ή κινδυνολογικός) αντίλογος που διατυπώνεται στην σαρωτική αυτή πορεία του, έχει απομείνει δίχως ακροατήριο στα πλατιά στρώματα των ψηφοφόρων. Η προεκλογική συζήτηση παίρνει όλο και περισσότερο τη μορφή της κλασικής παροιμίας «το καραβάνι προχωρά, τα σκυλιά γαυγίζουν...»
« Έτσι που ήρθαν τα πράγματα, ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να μελετηθεί με ψυχρό μάτι. Διότι υπάρχουν υψηλές πιθανότητες να είναι συμμαχικός πρωθυπουργός στις 18 Ιούνη του 2012, είτε συντριπτικές πιθανότητες να είναι αυτοδύναμος πρωθυπουργός τον Ιούνη του 2013. Ένα κόμμα που διαθέτει τους μισούς ψηφοφόρους μέχρι 30 χρονών με αντιπάλους να κυνηγάνε τους νέους με το ντουφέκι, είναι καταδικασμένο να κυβερνήσει...»
Αυτά λοιπόν τα μεγάλα που συμβαίνουν στις μέρες μας, περιγράφονται στον υπερθετικό και πολλές φορές δεν φτάνει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου