Τι κάνουμε; Όλοι μαζί τι κάνουμε

Για γέλια και για κλάματα; Μόνο για κλάματα, όταν λαμβάνουν χώρα κανιβαλιστικά φαινόμενα, μέσα σε κοινό τόπο.  Κάθε φορά, που η κυβέρνηση, πετάει στο δρόμο,  εργαζόμενους με συνοπτικές διαδικασίες,  κάθε φορά  γινόμαστε μάρτυρες  συμπεριφορών μεταξύ των πληγέντων,  που  δίνουν απάντηση  στο γιατί  ακόμα  βρίσκεται  στην εξουσία, αυτή η άθλια δικομματική ομάδα.   

Δεν ξέρω από πού ν' αρχίσω. Δυσκολεύομαι να βρω λέξεις, όχι για να περιγράψουν,  άλλωστε λίγο η πολύ,  γνωρίζουμε   τα γεγονότα,  έχουμε δεδομένα, που δεν χρειάζεται να επαναλαμβάνουμε. Ξέρουμε τι έφταιξε. Ξέρουμε τους θύτες.  Το πρόβλημα βρίσκεται στα θύματα.  Όλες οι φυλές του Φαραώ, που να βρεις δρόμο να τις βάλεις να τον περπατήσουν.  Ο καθένας τραβάει τη μοναχική πορεία  του, ακολουθεί την πεπατημένη του, υπερασπίζεται τα  στενά  του συμφέροντα. 

Αυτές τις λέξεις δυσκολεύομαι να βρω.  Λίγες σε μια σειρά που να σχηματίζουν μια πρόταση.   Τι κάνουμε;   Όλοι μαζί τι κάνουμε. Δεν ξέρω αν υπάρχουν αυτές οι λέξεις σήμερα, ή θα χρειαστεί να  γραφτούν με αίμα για να αφυπνίσουν συνειδήσεις, να ενώσουν,  τους ανθρώπους που υποφέρουν, να ενώσουν τα θύματα απέναντι στους θύτες. Δεν είναι ότι ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες,  μ’ αυτά που προηγήθηκαν, υπάρχει κατανόηση. Δεν μπορεί όμως,  μέσα σ’ αυτή βαρβαρότητα να  μην υπάρχει ένα σημείο επαφής. Να μην υπάρχει ένα σημείο, που να συναντηθεί ο  πόνος, η  δυστυχία, η ανάγκη. Τι πρέπει να γίνει δηλαδή, να ανταμωθούμε όλοι στα συσσίτια, για να δώσουμε τα χέρια ή και εκεί θα προσπαθήσουμε να ρίξουμε το διπλανό μας για τη μεγαλύτερη μερίδα;

ΟΧΙ δεν έχω τις λέξεις,  που θα εμπνεύσουν, που θα ενώσουν, που θα   στερήσουν  το μαλακό υπογάστριο απ’  αυτούς   που σήμερα το κτυπούν ανελέητα. Με όλα τα μέσα.

Δεν έχω βρει τις λέξεις, για να τους  πω   ότι   όλοι εργαζόμενοι είναι. να τους  βγάλω μέσα από το μικρόκοσμο τους,  να τους θυμίσω ότι  οι διαχωρισμοί εφευρέθηκαν  για  να τους  κρατούν δέσμιους, σκλάβους  για  μια ζωή.

Η διεκδίκηση , δεν είναι προσωπική υπόθεση. Επιτέλους πότε θα καταλάβουμε ότι με αυτήν την κυβέρνηση απέναντι,   ήμαστε όλοι εν δυνάμει μελλοθάνατοι;

Αυτό είναι σήμερα το μεγάλο ζητούμενο, δυο τρεις λέξεις στην σειρά και κάποιοι, που θα μπουν μπροστά να τις φωνάξουν, για να γίνει η συνάντηση.