«Απίστευτος ο κόσμος κι ο χαρακτήρας μας»

Όταν γράφτηκε  το παρακάτω, δεν  μπορούσα να φανταστώ ότι  έχει και άλλο παρακάτω.  Δεν  μπορούσα να φανταστώ   ότι η δίψα για μια θέση, στο όπου να ’ναι, θα είχε αυτήν την οδυνηρή κατάληξη.  Μια απόλυτη μουτζούρα.  Μαύρη μουτζούρα.

Σε μια καθημερινή διαδικασία γραφής, οι αναφορές σε προηγούμενα κείμενα, αποτελούν την αναγκαία προέκταση, που ο χρόνος και οι συνθήκες, τους  είχαν δώσει μια άλλη διάσταση. Το παρακάτω με αφορμή την υποψηφιότητα της κ. Άντζελας Γκερέκου. Αυτή τη φορά με την Ν.Δ!!!

Μόλις διάβασα τη δήλωση υποψηφιότητας, κατάλαβα ότι η Άντζελα, μεγάλωσε  μέσα στο ΠΑΣΟΚ,  πονήρεψε, έγινε μέρος του, μέρος της λογικής ενός κόμματος που ακόμα ταλαιπωρεί τη χώρα.  «Επιστροφή στην παιδική αθωότητα» ήταν ο τίτλος, τότε που η Άντζελα  ήταν 10 χρόνια   νεότερη στην ηλικία  και «αθώο παιδάκι»  μέσα  σε ένα διεφθαρμένο κόμμα. Λίγα χρόνια χρειάστηκαν για να αλέσει η πολική κρεατομηχανή τις «αθώες προθέσεις».

Από τότε μέχρι σήμερα,  κύλισε πολύ νερό στ’ αυλάκι, μέσα σ’ αυτό διάστημα η εξέλιξη ήταν εντυπωσιακή, δυστυχώς προς εκείνη την κατεύθυνση και  με εκείνους τους όρους, που επιβάλλει  το απαξιωμένο πολικό σύστημα. H   Άντζελα έκανε τους εχθρούς της φίλους και τους νέους της φίλους πάλι εχθρούς, ό,τι επέβαλε κάθε φορά το πολιτικό συμφέρον. Ψήφισε και καταψήφισε μνημόνια, έκανε συμμαχίες σε κεντρικό επίπεδο και σε τοπικό,  τέτοιες που δεν την ξεχωρίζουν πλέον από το την πεπατημένη.  Έκανε τους ψηφοφόρους, του ΠΑΣΟΚ σήμερα, όσους έχουν απομείνει,  να δουν στο πρόσωπο της, εκείνο  το πρόσωπο  του συστήματος που τους οδήγησε τότε να την υπερψηφίσουν ας μην λέμε  ονόματα.  Η κατάληξη είναι προδιαγεγραμμένη…   

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.