Παραδίνομαι!

Πάντα αυτή την περίοδο αυξάνονται τα ερεθίσματα. Και είναι τόσα πολλά, που από μόνα τους τα χέρια σηκώνονται ψηλά. Παραδίνομαι! Αλήθεια   σε τι θα συμβάλει σε  χρόνο προεκλογικό  μια απαλλαγμένη, από ψηφοθηρική σκοπιμότητα σκέψη; Το λιγότερο να περάσει απαρατήρητη  αν είναι τυχερή και  δεν ενταχθεί  σε κάποια πλευρά της πρόθεσης, που δεν θα συνοδεύεται  από τον επιθετικό προσδιορισμό της αθωότητας.

Τι τύχη μπορεί να έχει μια αθώα σκέψη, μπροστά  στο άκουσμα της είδησης της υποψηφιότητα της κ. Γκερέκου με το ψηφοδέλτια της Ν.Δ;  Καμία. Και όμως αυτή η είδηση που με υπερβαίνει, αντιμετωπίζεται  λίγα εικοσιτετράωρα μετά…  «μπλε, μπλε, μπλε πως της  παν καλέ τα μπλε»  Πάνε και με τα μάτια της, εκείνα τα πράσινα πια, πολυφορέθηκαν.  

Στη λήθη τελικά στηρίζεται η πολιτική επιβίωση. Στη λήθη που εξαπλώνεται με ρυθμούς πανδημίας και οι επιστήμονες σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Όσες προσπάθειες επιχειρούνται για να επαναφέρουν στη μνήμη τον πρότερο ανέντιμο βίον εις μάτην.
Δεν είναι τυχαίο που πολιτικοί, βρωμίσαντες και σαπίσαντες, μπαίνουν στο χώρο της ανακύκλωσης αναζητώντας δεύτερη, τρίτη τέταρτη και πάει λέγοντας ευκαιρία. Ο Λαός ξεχνάει εύκολα, το ίδιο θα έλεγα όπως και οι πολιτικοί την επομένη των εκλογών. Η διαπίστωση διαπερνά όλο το πολιτικό φάσμα, φτάνει μέχρι και τη μικρή, μικρή μας πόλη.
«Η πολιτική είναι κατάκτηση. Δειλή, κυνική, πρόστυχη και λερωμένη από τα γλωσσόφιλα με την εξουσία…» γράφει ο Οδυσσέας Ιωάννου, τα λάθη  όμως των πολιτικών τα πληρώνει κυρίως ο Λαός και πόσες συγνώμες πια να δεχτούμε. Εντάξει, κάνατε λάθος  να σας συγχωρέσουμε, αλλά πηγαίνετε και σπίτι σας, μπορεί κάπου αλλού εκτός πολιτικής να είσαστε χρήσιμοι…

 
         

.