Αυτές τις μέρες, που ασχολούμαι με την κρίση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχω λάβει αρκετά μηνύματα του τύπου «αφού δεν είσαι ΠΑΣΟΚ γιατί τόσο ενδιαφέρον;» Δεν πρόκειται να απαντήσω, όπως αυτοί οι σωτήρες της τηλεόρασης, που εκφράζουν την λύπη τους και τη συμπάθεια τους, ευχόμενοι, να μη διασπαστεί το ΠΑΣΟΚ, γιατί το έχει ανάγκη ο τόπος και τα γνωστά.
Έχω υποστηρίξει και παλαιότερα ότι το ΠΑΣΟΚ αποτελεί τον πιο ενδιαφέροντα πολιτικό χώρο, ένα κόμμα που κατόρθωσε στην αρχή με συνθήματα και στη συνεχεία με την εξουσία που διαχειρίσθηκε για είκοσι περίπου χρόνια, να εγκλωβίσει δυνάμεις από την δεξιά μέχρι και την αριστερά. Σήμερα μακριά από την εξουσία για τέσσερα χρόνια και για αλλά τέσσαρα που θα ακολουθήσουν, έχουν δημιουργεί όλες οι κατάλληλες προϋποθέσεις για να απεγκλωβιστούν δυνάμεις και να αλλάξει επιτέλους το πολιτικό σκηνικό του ισχυρού δικομματισμού που ευθύνεται για την σημερινή κατάσταση στη χώρα.
Είναι δικαιολογημένο το ενδιαφέρον για ένα κόμμα που αισθάνομαι να με έχει κλέψει. Και με έκλεψε σε μια εποχή που έκανα όνειρα. Τα όνειρα μου έκλεψε και την τιμή της πολιτικής που την είχα σε υπόληψη. Καθόλου δεν λυπάμαι, ίσα - ίσα χαίρομαι και ελπίζω.
Τα παιδικά μου χρόνια ευθύνονται τελικά γι’ αυτό όψιμο ενδιαφέρον, εκείνα τα περιβόητα παιδικά χρόνια που βάζουν στα ποδιά μας αλυσίδες καταδίκου και στους ώμους μας φτερά δαίμονα.
Και μην μου φέρεται πάλι το δεξιό μπαμπούλα για να κάνουμε συγκρίσεις. Αυτό το παραμύθι όταν το λέει ο λύκος, εκείνος, της κοκκινοσκουφίτσας, δεν μας συγκινεί πλέον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου