Να συνεχίσουμε το χθεσινό, γιατί αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί Όταν τα μέσα ενημέρωσης γίνονται μέσα χειραγώγησης, επιβολής και εκχυδαϊσμού, τότε πρέπει να επισημάνουμε ότι βλάπτουν και τη δημοκρατία και την κοινωνία. Η ενημέρωση, η κριτική, η έρευνα δεν πρέπει να γίνονται τηλεοπτική ζούγκλα. Γιατί ο κανιβαλισμός των ειδήσεων και των γεγονότων, ο κανιβαλισμός των προσώπων και των θεσμών, τελικά λειτουργεί εναντίον της πολιτικής, εναντίον της πολιτείας και εναντίον της κοινωνίας.
Σε πρόσφατη συνέντευξη του, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος υποστηρίζει:
«Είναι ανάγκη να μπει πλαίσιο. Πλαίσιο αυτορύθμισης, πλαίσιο δεοντολογίας και πλαίσιο νομικών κανόνων. Δεν είναι ποτέ δυνατόν η Ελλάδα να είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που έχει αφήσει έτσι ξέφραγο αμπέλι το τηλεοπτικό τοπίο. Το χρέος της η πολιτεία να το κάνει δια της νομοθετικής οδού. Όχι με περιορισμούς και απαγορεύσεις, με νέους νόμους περί Τύπου, αλλά με ρυθμίσεις διαφάνειας και υπευθυνότητας. Και από την άλλη πλευρά, και οι ιδιοκτήτες των Μέσων οφείλουν να ρυθμίσουν την επιχειρηματικότητά τους όταν αυτή η δραστηριότητα διαχειρίζεται δημοσίου ενδιαφέροντος αγαθά, όπως είναι η ενημέρωση, η πληροφόρηση, η ειδησεογραφία. Αλλά και οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι. Κανείς από τους νέους δημοσιογράφους και κανείς από τους παλιότερους, που θέλουν στην πράξη να εφαρμόζουν, να καταξιώνουν το λειτούργημά τους, δεν μπορεί να αισθάνεται περήφανος από ορισμένες πια, εκτροπές. Η είδηση δεν μπορεί να γίνεται σκηνοθετημένο προϊόν και να πλασάρεται προς πώληση με περιτύλιγμα που την κάνει εύπεπτη στην αχόρταγη αγορά της τηλε-διαφήμισης. Το δόγμα που λέει «ό,τι μετριέται, πουλιέται» κάνει τους πολίτες καταναλωτές και τις μετρήσεις, τις διάφορες μετρήσεις τις αναγορεύει σε μηχανισμούς χειραγώγησης της κοινωνίας και νόθευσης του ποιοτικού τηλεοπτικού τοπίου». Όπως βάλλαμε όλοι το χεράκι μας για να κτισθεί αυτό το τερατούργημα, και πάλι θα χρειαστεί όλοι μαζί να το γκρεμίσουμε.
Σε πρόσφατη συνέντευξη του, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος υποστηρίζει:
«Είναι ανάγκη να μπει πλαίσιο. Πλαίσιο αυτορύθμισης, πλαίσιο δεοντολογίας και πλαίσιο νομικών κανόνων. Δεν είναι ποτέ δυνατόν η Ελλάδα να είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που έχει αφήσει έτσι ξέφραγο αμπέλι το τηλεοπτικό τοπίο. Το χρέος της η πολιτεία να το κάνει δια της νομοθετικής οδού. Όχι με περιορισμούς και απαγορεύσεις, με νέους νόμους περί Τύπου, αλλά με ρυθμίσεις διαφάνειας και υπευθυνότητας. Και από την άλλη πλευρά, και οι ιδιοκτήτες των Μέσων οφείλουν να ρυθμίσουν την επιχειρηματικότητά τους όταν αυτή η δραστηριότητα διαχειρίζεται δημοσίου ενδιαφέροντος αγαθά, όπως είναι η ενημέρωση, η πληροφόρηση, η ειδησεογραφία. Αλλά και οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι. Κανείς από τους νέους δημοσιογράφους και κανείς από τους παλιότερους, που θέλουν στην πράξη να εφαρμόζουν, να καταξιώνουν το λειτούργημά τους, δεν μπορεί να αισθάνεται περήφανος από ορισμένες πια, εκτροπές. Η είδηση δεν μπορεί να γίνεται σκηνοθετημένο προϊόν και να πλασάρεται προς πώληση με περιτύλιγμα που την κάνει εύπεπτη στην αχόρταγη αγορά της τηλε-διαφήμισης. Το δόγμα που λέει «ό,τι μετριέται, πουλιέται» κάνει τους πολίτες καταναλωτές και τις μετρήσεις, τις διάφορες μετρήσεις τις αναγορεύει σε μηχανισμούς χειραγώγησης της κοινωνίας και νόθευσης του ποιοτικού τηλεοπτικού τοπίου». Όπως βάλλαμε όλοι το χεράκι μας για να κτισθεί αυτό το τερατούργημα, και πάλι θα χρειαστεί όλοι μαζί να το γκρεμίσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου