Δεν λέω η κάθε μικρή τοπική κοινωνία, είναι μια μικρογραφία μιας μεγαλύτερης, τα στοιχεία όμως στον τοπικό τύπο μεγάλωσαν και οι φωτογραφίες είναι δυσανάλογες των γεγονότων. Η υπερβολή της επαρχίας.
........................................................................................................................................
Το παρακάτω κείμενο το έγραψα πριν μου δοθεί αφορμή από τα παραπάνω
…………………………………………………………………………………………
Δεν είναι τόσο μεγάλα, γιατί επιμένουμε; Δεν είναι τόσο σπουδαία, για να μπούνε στην βιτρίνα. Τα μεγεθύνουμε για να χωρέσει το επαρχιώτικο κόμπλεξ, για να δούμε τον μικρόκοσμό μας, μεγάλο. Για να επισημοποιήσουμε την ύπαρξη μας.
Η τοπική επικαιρότητα με γεμίζει θλίψη. Δεν μπορεί η μικρογραφία μιας μικρής επαρχιακής πόλης να αντιγράφει την πρωτεύουσα. Είναι αστείο να μετράμε υπό μορφή κλίμακας ανάγκες που δεν έχουμε, μόνο και μόνο για να συμπορευτούμε στο γενικότερο μοντέλο.
«Η αλήθεια του καθενός είναι ο δρόμος του» λέει η λαϊκή σοφία, δηλαδή το ψέμα του. Εμείς επιμένουμε να σκηνοθετούμε την πραγματικότητα για να μας χωρέσει. Δε μας αρκεί η ήπια βόλτα στα στενά σοκάκια, δε βολευόμαστε με την γαλήνη που μας δωρίσανε, γι’ αυτό κάνουμε φασαρία χωρίς αιτία. Γι’ αυτό βαφτίζουμε τα σοκάκια λεωφόρους.
Διάβασα πρόσφατα σε ένα μονόστηλο με ψηλά γράμματα, αθηναϊκής εφημερίδας τους αντιδημάρχους που όρισε ο Δήμαρχος Αθηναίων, δεν γνώριζα κανέναν.
………………………………………………………………………………………….
Η τοπική επικαιρότητα με γεμίζει θλίψη. Δεν μπορεί η μικρογραφία μιας μικρής επαρχιακής πόλης να αντιγράφει την πρωτεύουσα. Είναι αστείο να μετράμε υπό μορφή κλίμακας ανάγκες που δεν έχουμε, μόνο και μόνο για να συμπορευτούμε στο γενικότερο μοντέλο.
«Η αλήθεια του καθενός είναι ο δρόμος του» λέει η λαϊκή σοφία, δηλαδή το ψέμα του. Εμείς επιμένουμε να σκηνοθετούμε την πραγματικότητα για να μας χωρέσει. Δε μας αρκεί η ήπια βόλτα στα στενά σοκάκια, δε βολευόμαστε με την γαλήνη που μας δωρίσανε, γι’ αυτό κάνουμε φασαρία χωρίς αιτία. Γι’ αυτό βαφτίζουμε τα σοκάκια λεωφόρους.
Διάβασα πρόσφατα σε ένα μονόστηλο με ψηλά γράμματα, αθηναϊκής εφημερίδας τους αντιδημάρχους που όρισε ο Δήμαρχος Αθηναίων, δεν γνώριζα κανέναν.
………………………………………………………………………………………….
«Σκηνοθετούμε την πραγματικότητα για μας χωρέσει.» πόσα χρόνια περάσαμε επιχρωματίζοντας το σώμα μας, να μην φαίνονται ουλές και τραύματα; Φορέσαμε στη καρδιά μας αθλητικά παπούτσια για να φαντάζει δρομέας μακρινών αποστάσεων και ας τα έχει φτύσει στο πρώτο κατοστάρι»
…………………………………………………………………………………………..
…………………………………………………………………………………………..
Σκηνοθετούμε γεγονότα και ύστερα παίρνουμε την βολική θέση του θεατή, σχολιάζουμε κιόλας. Μπαίνουμε στο ψέμα και το ζούμε. Το βαφτίζουμε σημαντικό για να κερδίσουμε όσο τον δυνατόν περισσότερο χρόνο βρασμού. Στο ζουμί μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου