Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2008

Το ΣΥΝ των φίλων





Τελικά δεν είμαι μόνος μου, αυτά τα χριστουγεννιάτικα και τα πρωτοχρονιάτικα κείμενα λίγο πολύ μοιάζουν. Κάτι τα υπαρξιακά προβλήματα, ο χρόνος που βαραίνει, τα φώτα που σκοτεινιάζουνε ψυχές. Είναι και τα παραμύθια, τα παλιά που θυμόμαστε και αυτά που φτιάχνουμε για να αντισταθούμε. Το κείμενο, που διάλεξε η Άλεφ για να μας ευχηθεί, το ίδιο υπόλοιπο με το δικό μου έβγαλε, Μείον. Οι απολογισμοί μας τρομάζουν πάντα, ευτυχώς έχουμε τα χέρια των φίλων μας για να προσθέτουν στην ψυχή μας.
«Το περιφέρω από ημερολόγιο σε ημερολόγιο, συνήθως λίγο πριν το τέλος. Τα τελευταία χρόνια, όμως, το ‘χω κόψει εντελώς. Φαντάζεσαι και να έχει δίκιο ο Μπόρχες; Αναλογίζομαι με τρόμο. Στην μικρή οθόνη: βιασμοί, λιμοί, καταποντισμοί, φωτιές. Δολοφονίες για δυο πατημασιές στη χλόη. Ειδήμονες παντός καιρού, αλαζονεία και μωρία.Στις προθήκες: Εκο, Μπόρχες και Κούντερα, Νύφες και Μάγισσες, ο αχταρμάς. Στις προτιμήσεις των αναγνωστών, ούτε λόγος, το βιβλίο της Μαγείας.Στις δισκοθήκες: Κοκκίνου, Μαζωνάκης, Βανδή κι ένας καινούργιος: «Ήταν η ζωή μου κόλαση και την έκανες απόλαυση». Η απολαυστικά κολασμένη ζωή μας.Στο θέατρο: σχήματα παλιά και τηλεοπτικά, το θέατρο ενίοτε και… ταμείο επικουρικό της «μικρής οθόνης».Στη νύχτα: η ισχύς εν τη ενώσει, Μαρινέλλα- Ρέμος, Τερζής – Παπαρίζου και ο Λευτέρης Πανταζής ξαναβρίσκει την Άντζελα. Οι παλιοί συνεργάζονται με φειμστορίτες και ντριμστορίτες αφού προηγουμένως τους έχουν κατηγορήσει.Στους δρόμους: ο θάνατός σου, η ζωή μου. Το αμάξι που με εμποδίζει να περάσω, το χέρι που μ’ ακουμπά στον αγκώνα, ο σιδηρολοστός που χαιρετά την… τσάντα μου. Πέντε πυροβολισμοί για μια σχεδόν άδεια τσάντα! Μια ζωή πια σαν άδειο πουκάμισο, την οποία καλείσαι για να γεμίσεις. Με όποια επιλογή θα βαραίνει εις το άπειρο. Με όποια πράξη θα επιβαρύνει εις το διηνεκές το ανθρώπινο γένος.Αρκεί η επιλογή του ενός. Ο Σοπενάουερ είχε δίκιο: εγώ είμαι η άλλη.Η χλόη που πατιέται στο δικό μου χωράφι βρίσκεται. Ο σιδηρολοστός, μου βαραίνει τα χέρια.«Ο Άμλετ του Σέξπιρ εκθέτει το αιώνιο πρόβλημα του ανθρώπου που έχει μεγαλύτερο ηθικό ανάστημα από τους συνανθρώπους του, μα που οι πράξεις του αναγκαστικά επηρεάζουν και επηρεάζονται από τον χαμερπή πραγματικό κόσμο». Μήπως να κάναμε το «Μαρτυρολόγιο» του Ταρκόφσκι παρόν; Σαν ένα ανέκδοτο του στυλ… έχω ένα ευχάριστο και ένα δυσάρεστο, από πού ν’ αρχίσω; Το δυσάρεστο είναι ότι γύρω μας το απόλυτο μπάχαλο. Το ευχάριστο ότι, άμα θέλω, μπορώ να βάλω κι εγώ ένα χέρι»

1 σχόλιο:

alef είπε...

Καλή Χρονιά είπαμε? Θα μου πεις τί να το κάνεις, αφού με χίλιους τρόπους έχουμε ήδη βρεθεί! Η... χρονιά του Ταύρων λένε, αηδίες θα πεις, το ίδιο κι εγώ λέω αλλά και μας συμφέρει, ναι? Να έχουμε λοιπόν μια πραγματικά υπέροχη χρονιά! Η φιλία την έχει αυτή την δυνατότητα, όλα τα "πλην", "συν" τελικά να τα κάνει!
Φιλιά

Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...