o πιο μεγάλος εχθρός , ο κακός μας εαυτός

Τα μεγάλα προβλήματα, που αντιμετωπίζει η κερκυραϊκή κοινωνία, ωχριούν μπροστά στην ίδια τη στάση, ενός σημαντικού μέρους της. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα, η άρνηση για συμμετοχή, η παντελής αδιαφορία, η μόνιμη γκρίνια, και η μετάθεση ευθυνών. Αυτές τις μέρες που μετράνε στον προεκλογικό χρόνο, το φαινόμενο γίνεται πιο έντονο και οι εκκλήσεις κάποιων υποψήφιων για συλλογική αντιμετώπιση, προσκρούουν σε τοίχο.
Με εκνευρίζει το γεγονός της ανέξοδης κριτικής στη διάρκεια του πέμπτου καφέ. Λες και περιμένουν το μεγάλο χέρι του Θεού να τους προσφέρει το παράδεισο.
Με εκνευρίζει, η αυθαίρετη κρίση, για δημόσια πρόσωπα, πού μπορεί και εγώ να διαφωνώ μαζί τους, ή να ζητάω περισσότερα, εκτιμώ όμως την προσπάθεια, που ακόμα και αποτυχημένη είναι καλλίτερη από το τίποτα.
Δυστυχώς αυτή η παθητική στάση, επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο με την έλλειψη στοιχειωδών γνώσεων. Τα προβλήματα οι σχολιαστές της δεκάρας μόνο σαν τίτλο τα γνωρίζουν, πετάνε ένα κυκλοφοριακό χάος και περιμένουν αφού τελειώσουν το καφέ τους να εξαφανιστούν τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια ως δια μαγείας από τους δρόμους.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη κοινωνία, μόνο συλλογικά αντιμετωπίζονται. Βεβαίως υπάρχουν ευθύνες από τους αρμόδιους φορείς. Βεβαίως πολλές φορές έχουν γίνει λάθος χειρισμοί, η συμμετοχή όμως είναι αυτή, που θα διασφαλίσει μια καλύτερη πορεία.
Θα έλεγα σε μια ακραία τοποθέτηση ότι όλοι αυτοί οι άνευ προσφοράς δεν δικαιούνται να ομιλούν. Να είναι ευχαριστημένοι που τους ανέχονται οι υπόλοιποι και δεν τους εξορίζουν απ’ αυτήν την πόλη.