Πράσινος καπιταλισμός

Μπροστά σ’ αυτό που συμβαίνει στο παγκόσμιο καπιταλιστικό οικοδόμημα, η κρίση που βιώνει η χώρα μας, αποτελεί παρανυχίδα. Κανείς δεν αμφιβάλει πλέον ότι η φτωχή Ελλάδα, είναι ένα από τα θύματα μιας αόρατης διαδικασίας της αγοράς, ενός αφηρημένου καπιταλισμού, που ξεπέρασε την άξια της παραγωγής και αποθέωσε το χρήμα. Δεν είναι το τέλος του καπιταλισμού, αυτό που βιώνει η παγκόσμια κοινότητα, σίγουρα όμως είναι το τέλος της ασύδοτης αγοράς.
Δεν είναι το τέλος του καπιταλισμού, επειδή ο καπιταλισμός είχε πάντα την ευφυΐα να μεταρρυθμίζεται. Το τέλος του καπιταλισμού θα έρθει όταν θα είναι ανίκανος να μεταρρυθμιστεί. Ωστόσο η πεποίθηση πως η αγορά είναι θεός τελείωσε.
Ο Γάλλος φιλόσοφος Μισέλ Ονφρε, υποστηρίζει: «Το κύριο χαρακτηριστικό του καπιταλισμού είναι ότι είναι εύπλαστος. Πέρασε από την αρχαιότητα, τη φεουδαρχία, τη βιομηχανική εποχή, φόρεσε τη μάσκα του φασισμού και τώρα παντρεύεται την υπόθεση της οικολογίας.
Έπειτα απ΄ αυτό το τελευταίο περιστατικό, θα πάρει νέα μορφή. Είναι άφθαρτος και λειτουργεί όπως η Λερναία Ύδρα, κόβεις ένα κεφάλι και ένα άλλο φυτρώνει στη θέση του».

Η εισαγωγή απαραίτητη για να σταθούμε στο όψιμο ενδιαφέρον του, για την οικολογία. Πράσινη ανάπτυξη το λέμε τώρα, αφού κατέστρεψε το περιβάλλον, όλα αυτά τα χρόνια, με τα απόβλητα, το νέφος και την αλόγιστη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, αναλαμβάνει ο ίδιος την εργολαβία της διάσωσης. Αιολικά πάρκα, διαχείριση απορριμμάτων, φωτοβολταικα, βιολογικά. Ο εχθρός του περιβάλλοντος φοράει με τέτοια άνεση τη φιλική προς το περιβάλλον μάσκα του, αποδεικνύοντας με τον καλλίτερο τρόπο την ικανότητα του να μεταλλάσσεται. Η μόνη ουσιαστική ήττα του, ήταν η πρόσφατη χρηματοπιστωτική κρίση, που σιγά σιγά την ξεπερνά. Η στροφή του στο περιβάλλον, δείχνει, ότι ποτέ δεν έπαψε να εκμεταλλεύεται ευκαιρίες.
Τώρα το κεφάλι της Λερναίας Ύδρας βάφτηκε πράσινο.
Αν με ρωτήσετε τι κάνει η αριστερά μπροστά σ΄ αυτές τις εξελίξεις, η απάντηση είναι γνωστή: ότι κάνει πάντα. Μια τρύπα στο νερό.