Σεπτέμβρης τις πρώτες πρωινές ώρες, που συνήθως με βρίσκουν ξύπνιο, λογαριάζω αλλιώς τα πράγματα. Είμαι πιο ευάλωτος στο λάθος, πιο ανεκτικός στην ήττα, πιο αποτελεσματικός στο ακατόρθωτο. Έχουμε εξαντλήσει το θέμα. Την επομένη δεν υπάρχει διάθεση για επανάληψη. Ότι είχαμε να πούμε το είπαμε και το ξαναείπαμε. Μετά απ’ αυτή την κατάχρηση, η γοητευτικότερη λύση είναι να αφεθούμε στις σιωπές.
Δεν είμαι πολέμιος του διαλόγου, αρκεί οι λέξεις να αντιπροσωπεύουν ουσία, δυστυχώς τις περισσότερες φορές μου προκαλούν πονοκέφαλο, γιατί μπορεί να είναι ο λόγος η αρχή αρκεί κάποια στιγμή να δίνει τη σειρά του στην πραγματικότητα.
Όταν η αναφορά στην αριστερά θα πάψει να είναι παρελθόν, τότε κάτι θα έχει αλλάξει, για την ώρα ο ορίζοντας δεν φαίνεται, είναι καλυμμένος από χρέη, από αδιέξοδα, από φήμες. Είναι καλυμμένος από το φόβο της πτώχευσης και από την ήττα του βολέματος, από τηλεοπτικά σκουπίδια, από πλήρη εξάρτηση ανώνυμων κέντρων που έχουν βάλει στο χέρι τους Λαούς του κόσμου. Ο ορίζοντας είναι το ταβάνι του σπιτιού μας, η οθόνη της τηλεόρασης, ή ίδια μας η παλάμη, που μας κρύβει τα μάτια.
Το εξαντλήσαμε το θέμα ότι άλλο παραπάνω ειπωθεί, δεν αποτελεί απλώς περίσσευμα, αλλά εμπόδιο στην υλοποίηση.
Τέρμα οι αριστερές ιστορίες. Ο ορίζοντας μόνο με καινούργιους ιστορίες που δεν αναφέρονται στο παρελθόν, καθαρίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου