Μια καλή αντιγραφή χρειάζεται

Όσο και να κλείνουμε τα μάτια, για να ταξιδέψουμε στο παραμύθι, ο τόπος μας επαναφέρει. Δεν θέλω να ξαναγράψω για τα σκουπίδια. Ο εφιάλτης που ζήσαμε στο χέρι μας είναι να μην το ξαναζητήσουμε.

«Η πόλη έγινε ντροπή μας» φώναζε μια αγανακτισμένη κερκυραία.
Είναι ντροπή. Αυτή η ασυδοσία, η βαριά δυσλειτουργία, η τόση νοσηρότητα, είναι ντροπή για όλους. Αυτό το χάλι είναι εικόνα του πολιτισμού μας. Ας γίνει κάτι άλλο, πιο ριζοσπαστικό. Αλλά ας γίνει κάτι, τώρα, επειγόντως, αμέσως. Γιατί έτσι όπως ζούμε βγάζουμε τα μάτια μας. Γιατί η πόλη είναι αβίωτη, μας βαραίνει, μας λιώνει».

Ούτε ένα βήμα η πρόοδος αυτής της κοινωνίας  σε ζητήματα καθαριότητας. Συντηρούμε με κάθε μέσο, με κάθε τρόπο μια «βρώμικη πόλη». Επιδεινώνουμε κάθε μέρα  με την συμπεριφορά μας το ήδη επιβαρυμένο περιβάλλον, αρνούμενοι κάθε συμμετοχή στην προσπάθεια για μια καθαρή πόλη.    Την απάντηση στο πρόβλημα την έχουν δώσει εδώ  και πολλά χρόνια οι περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις, μια καλή αντιγραφή χρειάζεται  για να τελειώσουμε επιτέλους με τα εύκολα . Η προσπάθεια του Δήμου σήμερα  πρέπει να ξεφύγει από την λογική της αποκομιδής, που έτσι και αλλιώς δεν μπορεί να την εξυπηρετήσει  και να επικεντρωθεί στον τρόπο που θα οδηγήσει τους πολίτες στο αυτονόητο. 

Άλλωστε με την  επικρατούσα νοοτροπία μόνο με έναν οδοκαθαριστή ανά πολίτη μπορεί να οδηγηθούμε σε επιθυμητό αποτέλεσμα.

Σεμνά και ταπεινά. Προτροπή και συμβουλή σε όσους έχουν αναλάβει την ευθύνη να διοικήσουν και στον καθένα από μας ξεχωριστά. Τι έφταιξε; Δικό μας είναι το φταίξιμο. Αυτό ίσως αποτελέσει μια καλή αρχή στην προσπάθεια, να απαλλαγούμε επιτέλους από τη ψυχική μιζέρια, που αθωώνει το κάθε «εγώ» και το αναγορεύει σε εισαγγελέα διαρκούς στρατοδικείου. Γιατί, τι άλλο από δίκες παρωδίες παρακολουθούμε όλα αυτά τα χρόνια;
Να πάρουμε τις ευθύνες μας, ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί. Μήπως και αναστήσουμε, αυτόν τον τόπο που μας γέννησε και μας ανέχεται ακόμα.