Όταν
τούτες οι λέξεις γίνουν προηγούμενες,
ακολουθώντας ό,τι επόμενο γραφτεί,
ελπίζω να μου είναι και πιο κατανοητές…
Ακριβώς όπως γράφτηκε παρακάτω.
«Ας
είναι. Έτρεξα πολύ μακριά μου τελικά.
Με κύκλωσα σαν αγγελία οικίας οικοίας,
ευάερης και ευήλιας. Τα τετραγωνικά δεν
πρόσεξα κι ίσως γι’ αυτό τώρα να με
στενεύουν»
Θα
συνεχίσουμε με τους κύκλους, για να μην
ξεχαστούμε. Σαν παρατήρηση κειμένου,
σαν υποσημείωση που δεν πρέπει να
ξεχαστεί. Με κοκκινίζω για να μην με
χάσω. Και όσο επιστρέφω στα προηγούμενα,
διαβάζοντας τα επόμενα, τόσο καλύτερα
με καταλαβαίνω. Κάθε επανάληψη, ακόμα
και να μην της λείπει ούτε γράμμα, δεν
είναι ίδια. Ο χρόνος αμείλικτος. Οι
κύκλοι είναι αυτοί που τα συνοψίζουν
και ύστερα από τόση συγκομιδή έφτασε η
ώρα της διαλογής. Μέσα στους κύκλους
σκέφτομαι να συμπυκνώσω το χρόνο, όλο
αυτό το χρόνο της φλυαρίας, το χρόνο το
χαμένο.
Η ζωή κάνει κύκλους λέμε,
ευτυχώς, γιατί αν τραβούσε ευθεία και
εγώ δεν ξέρω που θα μπορούσε να μας
βγάλει. Πάντα λάτρευα τους κύκλους, όχι
αυτούς, του περιορισμού, που βάζουν
φραγμούς στα βήματα και επιβάλλουν το
σύστημα. Τους κύκλους εκείνους του
χρόνου, που κάποια στιγμή απονέμουν
δικαιοσύνη.
Η ζωή μας κύκλους κάνει και αυτό είναι καλό να μην το ξεχνάμε. Πολλούς απ’ αυτούς τους κύκλους μας δίνεται η ευκαιρία κατά την διάρκεια της ζωής μας, να τους βλέπουμε, να ολοκληρώνονται, άλλοι αργούν περισσότερο και δεν μας δίνουν τη χαρά της δικαίωσης, αυτούς πρέπει να τους φανταστούμε.
Νομοτελειακά αυτό θα γίνει ας μην ανησυχούμε, όσο για την περιέργεια, ορθά το περιγράφει η Κυρία του Ραδιοφώνου ας το αποδώσουμε από τον Κύριο.
«Καλά, αυτό θέλω να το δω. Να έρθει κάποιο σούρουπο ξανά ν’ ανταμωθούμε. Είμαι περίεργος πως θα είναι τα λόγια όταν τους κάνεις κατάψυξη, πως χτυπάει η καρδιά όταν της δείχνεις τα νιάτα και τα χρόνια τα χαμένα της. Θα με πειράξει που θα έχεις μεγαλώσεις τόσο; Θα σε πονέσει που κρατήθηκα σιωπηλός τόσα χρόνια, που δε σου παραχώρησα ούτε ένα τοσοδά βράδυ Σαββάτου; Θα γνωριστούν τα μάτια μας ή θα είναι θολωμένα από τις χιλιάδες εικόνες που παρεμβάλαμε προκείμενου να μην κοιταχτούμε; Πλάκα θα έχει. Πλάκα βαριά, σαν εκείνες τις άσπρες, τις παραλληλόγραμμες, που έχουν πάνω τους σκαλισμένα ονόματα και ημερομηνίες σε απόλυτο μαύρο».
Πλάκα θα έχει…
Η ζωή μας κύκλους κάνει και αυτό είναι καλό να μην το ξεχνάμε. Πολλούς απ’ αυτούς τους κύκλους μας δίνεται η ευκαιρία κατά την διάρκεια της ζωής μας, να τους βλέπουμε, να ολοκληρώνονται, άλλοι αργούν περισσότερο και δεν μας δίνουν τη χαρά της δικαίωσης, αυτούς πρέπει να τους φανταστούμε.
Νομοτελειακά αυτό θα γίνει ας μην ανησυχούμε, όσο για την περιέργεια, ορθά το περιγράφει η Κυρία του Ραδιοφώνου ας το αποδώσουμε από τον Κύριο.
«Καλά, αυτό θέλω να το δω. Να έρθει κάποιο σούρουπο ξανά ν’ ανταμωθούμε. Είμαι περίεργος πως θα είναι τα λόγια όταν τους κάνεις κατάψυξη, πως χτυπάει η καρδιά όταν της δείχνεις τα νιάτα και τα χρόνια τα χαμένα της. Θα με πειράξει που θα έχεις μεγαλώσεις τόσο; Θα σε πονέσει που κρατήθηκα σιωπηλός τόσα χρόνια, που δε σου παραχώρησα ούτε ένα τοσοδά βράδυ Σαββάτου; Θα γνωριστούν τα μάτια μας ή θα είναι θολωμένα από τις χιλιάδες εικόνες που παρεμβάλαμε προκείμενου να μην κοιταχτούμε; Πλάκα θα έχει. Πλάκα βαριά, σαν εκείνες τις άσπρες, τις παραλληλόγραμμες, που έχουν πάνω τους σκαλισμένα ονόματα και ημερομηνίες σε απόλυτο μαύρο».
Πλάκα θα έχει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου