«Πού να γείρω απόψε; Στην προδοσία της Τετάρτης ή στον σταυρό της Πέμπτης; Πού να κατευθύνω τα δάκρυά μου; Στη μοίρα του προδότη ή στο θάνατο του προφήτη; Πού να επικεντρώσω τη θλίψη μου;» Αυτά παθαίνουμε Κυρία του ραδιοφώνου, εμείς του 60 οι εκδρομείς. «Ιησού ή Βαραββά; Τον Ιούδα ή τον Πέτρο; Ο ένας πήρε χρήμα και αυτοκτόνησε ο άλλος μετανόησε και αγίασε. Θα την βγάλουμε κι αυτή την ανηφόρα. Και λοιπόν; Τι έχει για μετά; Δεν είναι κάθε βουνό Γολγοθάς, ούτε κάθε ξύλο σταυρός. Είναι όμως κάτι λεπτομέρειες τόοοοσο μικρές, τόσο ανεπαίσθητες που σου λογχίζουν το σώμα ακαριαία. Αυτή η τόσο σιγανή φωνή ας πούμε στο τηλέφωνο, ήταν έγνοια ή προδοσία; Ο Ιούδας είναι ρόλος γι αυτό και πήρε τόσα πολλά ονόματα προϊόντος του χρόνου. Η προδοσία όμως είναι έργο, είναι πράξη. Δεν αλλάζει όνομα υφή και πικρή γεύση. Και είναι στην καθημερινότητα μας η πιο συχνή συνήθως επικάλυψη των πάσης φύσεως σχέσεων» .
Μόνο ένα θαύμα μας σώζει αλλά τα θαύματα αποτελούν ανεκπλήρωτους πόθους, που ανακαλύφθηκαν για να μπορούμε ν’ αντέχουμε την σκληρή πραγματικότητα.
Μόνο ένα θαύμα μας σώζει αλλά τα θαύματα αποτελούν ανεκπλήρωτους πόθους, που ανακαλύφθηκαν για να μπορούμε ν’ αντέχουμε την σκληρή πραγματικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου