Για μένα όλα αυτά

Κάθε χρόνο ανελλιπώς, αυτήν την εποχή αγοράζω κασετίνες, μολύβια, γόμες, τετράδια, διαβήτες, ξύστρες και κάποιες φορές, όταν έχει φθαρεί, σχολική τσάντα. Για μένα όλα αυτά. Ξορκίζω το χρόνο και ενισχύω τη μνήμη. Ένα κείμενο του Σεπτέμβρη το παρακάτω, γιατί μπορεί ο ουρανός να μαύρισε, ποτέ όμως δεν θα ξεχάσει το γαλάζιο.

Στον ουρανό γεμάτες βαριές μάζες σύννεφα, προμηνύουν την καταιγίδα.
Αυτή την ώρα της ημέρας που άρχισε φανερά να μικραίνει, χαραμάδες ρόδινες και χρυσές σου δημιουργούν απορίες. Ένα κράμα από μυρωδιές του Φθινοπώρου, που επιβεβαιώνει την παρουσία του και του καλοκαιριού που φεύγει, διαπερνούν την ατμόσφαιρα. Είναι γοητευτική αυτή η στιγμή της αμφιβολίας.
Αν η ζωή μου δεν έχει την ποιότητα που επιθυμώ τι να την κάνω. Αφέθηκα στις πρόχειρες λύσεις, έκανα μόνιμο το προσωρινό. Με κέρδισαν τελικά οι ποσότητες;Στο μεταίχμιο αυτής της εποχής σε εκείνο ακριβώς το σημείο που σε ξεγελάει, ανασύρω απ’ τα συρτάρια της μνήμης μου όλες εκείνες τις πράξεις που μου δίνουν το δικαίωμα να καταδικάσω τον εαυτό μου. Η ρομαντική εφηβεία μου ξεσηκώνεται και αρχίζει τις διαδηλώσεις. Το μεγάλο πλακάτ μου θυμίζει εκείνα που ήθελα να υπηρετήσω. Που είναι όμως η ποιότητα ζωής; Συντρίφτηκε στην καθημερινότητα.
Θα αφήσω ελεύθερη την πλημμυρίδα των αισθημάτων μου, μήπως και γλιτώσω από την αφόρητη ξηρασία της σιωπής. Θα κλειστώ όλος σ’ ένα λευκό φύλλο για να γεννηθεί η αιχμηρή μαγεία των λέξεων, αυτών που οδηγούν στην πράξη, στο αποτέλεσμα ενός όμορφου χειροποίητου μοντέλου. Αρνούμαι να συμπλεύσω σε ρεύμα προς τα πίσω. Η κόλαση που κουβαλάω εδώ, εκτεθειμένη στο άπλετο φως , οι καπνοί δεν εμποδίζουν τον ουρανό, ποτέ δεν θα τον κάνουν να λησμονήσει το γαλάζιο.