Ξύπνησα, σήμερα φορτωμένος με όλο το άγχος, τον τρόμο και την αγωνία των ημερών που κουβαλάω από τα προηγούμενα χρόνια. Πότε θα κλείσουν οι δρόμοι; που θα βρω ένα μονοπάτι να ξεφύγω από τα στίφη, που κατακλύζουν το νησί. Ουφ ξέχασα, είμαστε κλειδωμένοι, εκτίουμε το δεύτερο έτος της ποινής που μας έχει επιβληθεί , για την αμετροέπειά μας, για την απληστία μας για την βλακεία μας. Φυσικά και δεν είναι για τα παραπάνω, αλλά θα μπορούσε με αυτά που έχουν προηγηθεί.
Ποιος θα το πίστευε... Μεγάλη Παρασκευή, σαν μεγάλη Παρασκευή. Νεκρική σιγή.Περπατούσα στην άδεια πόλη. Φυσικά και δεν είμαι ευχαριστημένος μ’ αυτήν την εικόνα, μου προκαλεί θλίψη η ερημιά, όπως μου προκαλούσε θλίψη και οργή η παράνοια των εορταστικών εκδηλώσεων που ζούσαμε τα προηγούμενα χρόνια.
Δεν θα διαλέξω ανάμεσα στην ερημιά και στην παράνοια, δεν είμαι ανάμεσα σε εκείνο ή σε τούτο, θέλω να ζήσω την κατάνυξη των ημερών, με το βάρος της παράδοσης, τις λιτανείες, τις λατρευτικές τελετές, τα έθιμα και τις εκδηλώσεις, που συνθέτουν το μοναδικό κερκυραϊκό Πάσχα. Το δικό μας Πάσχα. Το Πάσχα, που αποτελεί εμβληματικό στοιχείο της πολιτισμικής μας κληρονομιάς.
Έχω μπροστά μου την άδεια πόλη, ένα μοναδικό σκηνικό. Ας οραματιστούμε, είναι η ευκαιρία να ξαναγεννηθεί, το πιο όμορφο Πάσχα και να μην είναι ψέμα.
Γιατί φέτος που έχουμε ησυχία μπορούμε να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους.
Θυμάστε ένα οργισμένο κείμενο που είχα γράψει εδώ και 5 χρόνια; Αυτά που έγραφα τότε δεν ήταν μια αιρετική θέση, ήταν η γνώμη της μεγάλης πλειοψηφίας των Κερκυραίων. Σήμερα που τ΄ ακούω και τα διαβάζω από άλλους συμπατριώτες μας, ελπίζω ότι το επόμενο ελεύθερο Πάσχα, οι εορταστικές εκδηλώσεις θα έχουν την ποιότητα που μας αξίζει.
Καλή Ανάσταση
http://marmenis.blogspot.com/2016/05/blog-post.html
Για όσους δεν έχουν διαβάζει το οργισμένο κείμενο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου