Πώς να υπερασπιστείς τον εαυτό σου, από μια ηλιόλουστη μέρα του Σεπτέμβρη
Όσο μπορούμε να αναθεωρούμε τις απόψεις μας, είμαστε εγκεφαλικά καλά. Εκεί που ήρθε το παράπονο , είπα τι κάνεις, μεγάλωσες ακόμα παραπονιέσαι;
Αυτές τις πρώτες ώρες του φθινοπώρου , προσπαθώ να επαναφέρω το ρολόι στην κανονική του λειτουργία. Αυτές τις μέρες και κυρίως τις νύχτες προσπαθώ να ονειρευτώ για να τις μεγαλώσω.
Το έχω ξανακούσει, πολλές φορές σ’ αυτήν την διαδρομή. Κάθε φορά όμως που μου συμβαίνει είναι σαν να είναι η πρώτη φορά και ενώ η συνέχεια είναι γνωστή, η απώλεια μνήμης σ’ αυτό το χρονικό σημείο ξαναγεννάει την έκπληξη. «Δεν το περίμενα» σιγοψιθυρίζω. Και πώς να το περιμένει κανείς που θέλει να ζήσει. Πώς να προχωρήσεις σ’ αυτήν την ανηφόρα, χωρίς την συμμαχία της ελπίδας, και την απειρία του πρωτάρη. Αν η λογική καθόριζε τα βήματα της καρδιάς μας, θα είχαμε κάνει στάση προ πολλού.
Από Σεπτέμβρη σε Σεπτέμβρη. Όμορφα καραβάκια! Κι ας είναι χάρτινα, έρχονται όμως. Πάντα βρίσκουν το δρόμο τους.
Για το καλοκαίρι που φεύγει, για τα καλοκαίρια που πέρασαν, γι’ αυτά που περιμένουμε θα τραγουδήσουμε…“Το καλοκαίρι σαν θα ‘ ρθεί πάνω στην άμμο την ξανθή...” και... θα ξεκινήσουμε με όνειρα την πρώτη μέρα του φθινοπώρου.
“... αλήθεια πως να υπερασπιστείς τον εαυτό σου, όχι από το παρελθόν ή τον άλλο, αλλά από μια ηλιόλουστη μέρα του Σεπτέμβρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου