Παρασκευή 30 Μαΐου 2008

Μαζί τους ακόμα και στο άδικο




Μέρες πολέμου, και στη Λευκίμμη, ΜΑΤ δακρυγόνα, συμπλοκές, τραυματισμοί, οργή και αγανάκτηση των κατοίκων της Νότιας Κέρκυρας για να αποτρέψουν την δημιουργία ΧΥΤΑ στην περιοχή τους. Μαζί τους είμαι, ακόμα και στο άδικο. Η ιστορία δεν τους δίνει καμία εγγύηση, η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στο «Τεμπλόνι» αρκεί, για να τους ξεσηκώσει. Γνωρίζω τις ενστάσεις τους για τον χώρο, όπως γνωρίζω και τα επιχείρημα των αρμοδίων, η αναφορά όμως γίνεται, σήμερα μόνο για την αντίδραση, γι’ αυτές τις εικόνες του ξεσηκωμού, για την ζωή, για την ελπίδα που πεθαίνει τελευταία. «Για σας ποιος θα ξεσηκωθεί;», έγραφα σε ένα παλαιότερο κείμενο, και ήταν αποτέλεσμα της αγίας απάθειας, και της αδιαφορίας μπροστά στα καυτά προβλήματα που μας μαστίζουν.
«Φυσάει και η υγρασία πέρα των ορίων. Συνηθισμένος καιρός για τα κόκαλά μας. Θα έλεγα και για το μυαλό μας, σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσω τα πράγματα. Η υγρασία φταίει και όχι η μαλακία
Αμφιβάλω αν υπάρχει άλλο μέρος στην Ελλάδα με τέτοιο οδικό δίκτυο. Τώρα τι φταίει είναι μεγάλη κουβέντα και ανώφελη.
Αμφιβάλω αν υπάρχει άλλο νησί στην Ελλάδα με τόσα πολλά σκουπίδια στους δρόμους και στα καντούνια. Για το τι φταίει έχω γράψει σχετικά
Δεν έχω τι γράψω σήμερα. Η αγανάκτηση με οδηγεί στη σιωπή. Τα έχουμε πει χίλιες φορές. Τι να λέμε τώρα.
Έγραφα χθες για τον τόπο, που έχει να διηγηθεί άπειρες ιστορίες. Για τα στενά σοκάκια και τις γειτονιές, που περιέθαλψαν τις ανήλικες αγάπες μας, πώς να τ’ ακούσουμε τίγκα στο σκουπίδι;.
…………………………………………………………………………………………..
«Κιτρινίζω, μου φαίνεται, απόψε. Βαριά τα ναρκωτικά της πληροφόρησης. Η λεπτομέρεια της λεπτομέρειας υπό το φως επιφανών αναλυτών του τίποτα. Πλανοδίων τσιρκολάνων της άποψης και της παρέμβασης. Ευτελισμένες λέξεις, κακοποιημένες έννοιες.»
…………………………………………………………………………………………..
Για σας ποιος θα ξεσηκωθεί. Σε σας το λέω, που σας έχει σκεπάσει η υγρασία. Δεν βαρεθήκατε να εντοπίζεται προβλήματα; Δεν βαρεθήκατε τη γκρίνια; Αν έχετε αποφασίσει να πεθάνετε παρακολουθώντας, επιφανείς αναλυτές του τίποτα που «όλα τα σφάζουν όλα τα μαχαιρώνουν» τουλάχιστον μη φωνασκείτε…»
………………………………………………………………………………………….
Σήμερα έχω να γράψω, για το μεγαλείο της σύγκρουσης, για την ελπίδα της αντίδρασης, για τον μονόδρομο του αγώνα. Για ένα τόπο που τον έχει σκεπάσει η υγρασία, εστίες αντίδρασης όπως αυτές στη Νότια Κέρκυρα, μας επιτρέπουν να ελπίζουμε ακόμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...