Αρχή και τέλος

Υπερβολικό το χθεσινό να δείτε το σημερινό. Όσο οι πολιτικοί θα μας έρχονται από άλλον πλανήτη, απ’ αυτήν εδώ την μικρή έπαλξη, θα υπερασπίζομαι τα αυτονόητα, έστω και με κάποια δόση υπερβολής, αναγκαία για να ξεκουφάνει και να ξεστραβώσει… Μπορεί κάποιες στιγμές να καταφεύγω στη σιωπή, έτσι για να πάρω ανάσες, όμως για κάτι τέτοια, που συμβαίνουν εδώ στην μικρή μας πόλη, με όλη μου τη καρδιά τα σπαταλάω τα λόγια.
Και τι μ’ αυτό που χάθηκαν οι εποχές, εμείς τις ζήσαμε και τις και όσο η μνήμη τις επαναφέρει θα επιμείνουμε.
Αυτή η πολιτική κρεατομηχανή. Αυτή η πολιτική μαλακία, που τη δείχνει και η τηλεόραση, που θα πάει, δεν πάει άλλο…
Πλήρης απογοήτευση, όχι όμως και σιωπή.
Κανονικά με όλα αυτά τα καταγεγραμμένα ψεύδη, όλοι αυτοί που έχουν την αίσθηση, ότι θα σώσουν το τόπο, αν υπήρχαν νόμοι να τους δικάσουν θα έπρεπε να εκτίουν τρις ισόβια. Αν πάλι υπήρχε ίχνος ηθικής, που να ακουμπάει τη ψυχή τους θα έπρεπε κάνουν χαρακίρι.
Τα σπαταλάω τα λόγια σήμερα γιατί βρίσκομαι ένα βήμα, από εκείνο το εφήμερο, που δίνει νόημα στη ζωή μου. Από εκείνο το εφήμερο, που μέχρι σήμερα μου διέκοψε πολλές φορές αυτή τη βαρετή πορεία. Από εκείνο το εφήμερο, που έκανε κάθε στάση και μια νέα αρχή, που μου αφαιρεί τα παραπανίσια χρόνια, που μου αλλάζει τα χρώματα και τα φώτα.
Από εκείνο το εφήμερο που επιταχύνει τους ρυθμούς στην καρδιά μου και ανανεώνει τον αέρα στα πνευμόνια μου.
Τα σπαταλάω τα λόγια γιατί βαρέθηκα τους μαλάκες και αν χρειάστηκε να ξεσπάσω σε άγνωστους μαλάκες για να διαχειριστώ το θυμό μου, τώρα το ξέσπασμα θα έχει ανταπόκριση. Νοιώθω υπέροχα, που θα σπαταλάω τα λόγια όχι μόνο για τον δικό μου θυμό αλλά και για τον δικό σας.
Αρχή και τέλος σήμερα και ο Αύγουστος, θέλει αλήθειες…