Κάθε φορά αυτές τις μέρες, που ο χρόνος μας αποχαιρετά, ο μίζερος λογιστής που κρύβεται μέσα µου, ζητά απολογισμό πεπραγμένων. Ποτέ δεν ανταποκρίθηκα με συνέπεια, απεναντίας το μόνο που μου απομένει είναι ένα τσούρμο ενοχές, ενοχές που με προσγειώνουν και με βάζουν στην διαδικασία να συντάξω με τις καλλίτερες των προθέσεων τον καινούργιο προϋπολογισμό.
Ωραίο πράγμα οι προϋπολογισμοί. Ακόμα και οι πιο σφιχτοί έχουν την άπλα τους. Είναι σαν τα όνειρα που κάνουμε όταν ξυπνάμε. Αν βάλουμε και λίγο παραπάνω δεν χάθηκε και ο κόσμος. Τώρα για τις ενοχές, για όλα αυτά που έτσι και αλλιώς δεν θα πραγματοποιηθούν, έχουμε δώδεκα μήνες μπροστά μας.
Α… να μην ξεχάσουμε και το τέλος του κόσμου στις 22 Δεκεμβρίου του 2012, σύμφωνα με τους Μάγια. Το περιγράφει σε σημείο εκνευρισμού η πολυσυζητημένη ταινία «2012». Ανοίγει η γη και καταπίνει πόλεις, ανθρώπους, ηπείρους ολόκληρες, δε μένει τίποτα. Δεν ξέρω πως θα τελειώσει ο κόσμος, κανείς δεν ξέρει, όπως κανείς δεν ξέρει πως θα τελειώσει και ο ίδιος. Το 2012, πάντως δεν θα τελειώσει. Θα είναι πιο φτωχός, πιο συνειδητοποιημένος, μπορεί και πιο αποφασισμένος.
Τα καταφέραμε και φέτος, και μπορεί του χρόνου καλύτερα. Πάντα υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο, κρυμμένο σε μια άκρη του προϋπολογισμού, αόρατο δια γυμνού οφθαλμού. Δεν θα τελειώσει ο κόσμος, και ας προσπαθούν να τον τελειώσουν, καταστρέφοντας το περιβάλλον, αφαιρώντας κρίκους από την αλυσίδα της αλληλεγγύης των γενεών. Δεν θα τελειώσει γιατί οι δυνάμεις τους είναι κατώτερες των προθέσεων τους.
Αυτές τις τελευταίες μέρες του χρόνου, υπερασπιζόμαστε, όχι τις ελπίδες και τις προσδοκίες αλλά την ανάγκη να ξεκουραστούμε για έναν ακόμα χρόνο στην σκιά ενός Ονείρου. «Φυσικά και ονειρεύομαι. Ζει κανείς μόνο μ’ ένα ξερό μισθό;» Να θυμηθούμε και την Κική Δημουλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου