Στάχτη στα μάτια μας, η ευκολία

Αυτά τα τερατουργήματα του καπιταλισμού, ανέκαθεν μου προξενούσαν τρόμο. Γίγαντες ανώνυμες εταιρίες, εργοστάσια ολόκληρες πόλεις, καραβιά σαν τον Τιτανικό, αυτοκινητοβιομηχανίες ρομπότ. Πλωτά ξενοδοχειακά συγκροτήματα. Ακόμα και οι δρόμοι τύπου "Εγνατίας" με ζαλίζουν. Τεράστιες αγορές, πολυκαταστήματα, σχολικά συγκροτήματα τύπου Γκράβας, ουρανοξύστες δίδυμοι. Χρηματιστήρια, τράπεζες σούπερ μάρκετ. Η τελευταία φωτογραφία που πρόσφατα αντίκρισα μου δημιουργεί εφιάλτες, μια θάλασσα κοντέινερς κάπου στη Κίνα. Ο τρόμος είναι ακόμα μεγαλύτερος όταν βλέπεις αυτούς τους γίγαντες να καταρρέουν. Ποτέ αναίμακτα. Τι πρέπει να γίνει δηλαδή να λιώσουν οι πάγοι να μολυνθεί εντελώς αέρας, να τρελαθούμε στις μεγαλουπόλεις, να χάσουν την αξία τους τα αντικείμενα από την υπερπαραγωγή, να γίνουν οι ντομάτες καρπούζια, τα ψάρια κοτόπουλα, η θάλασσα στεριά και η στεριά θάλασσα. Τα δάση πεδιάδες οι ποταμοί ξεροπόταμοι, οι δρόμοι ακίνητα αυτοκίνητα. Να μεταλλαχτεί ο  πλανήτης, για να αποφασίσουμε ότι αυτό το σύστημα δεν έχει τίποτα άλλο να καταβροχθίσει;

Τι πρέπει να γίνει, να χορέψουμε το χορό του Ζαλόγγου πιασμένοι χέρι, χέρι και να πηδήξουμε στο γκρεμό τραγουδώντας «στην στεριά δε ζει το ψαρί ούτε ανθός στην αμμουδιά» για να επιβεβαιώσουμε με τον αφανισμό μας και το τέλος του δράκου που μας καταβροχθίζει;

Ούτε σε ένα τόσο δα μυστήριο, γράφει ο Στάθης δεν μπορεί να απαντήσει ο καπιταλισμός.
«Πεισματάρικο μυστήριο, άλυτο! Γεννιέται με τον ιδρώτα του γεωργού πάνω απ' το σπαρτό κι εξαερώνεται πάνω απ' όλην την επικράτεια καγχάζοντας με το δούλεμα που ρίχνουμε ο ένας στον άλλον χρόνια τώρα. Από παιδάκι ακούω για αυτό το μυστήριο και, ως φαίνεται, θα πεθάνω και το μυστήριο θα παραμένει άλυτο: γιατί στον αγρό το σπαρτό πληρώνεται φέρ' ειπείν 0,5 ευρώ και στην αγορά φθάνει 1,5 ευρώ; Έλα ντε; Μυστήριο σύστημα ο καπιταλισμός, ούτε ένα τόσο δα μυστήριο μπορεί να λύσει...
Πριν πέσουμε στο γκρεμό μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε την στάση μας απέναντι στην ευκολία… στην ευκολία , στάχτη στα ήδη θολωμένα μάτια μας