Πάνω και από την πανδημία η “επικοινωνία”

Και συνεχίζουμε με το χρόνο, που μας βαραίνει, με το χρόνο που τρέχει με το χρόνο που αργεί. Να φύγει, να φύγει! Να φύγει, να μας απελευθερώσει από το βάρος του.
Για μας που κάνουμε όνειρα για του χρόνου, πώς να σημειώσουμε την ήττα μας σ΄αυτό το αχανές τοπίο της λησμονιάς;
Είναι η πρώτη φορά, που τα γεγονότα ξεπέρασαν συμβολισμούς.
Φέτος δε θα απολογίσουμε, άλλωστε έχουμε τόσα πολλά... ναμην επαναλαμβάνουμε. Μόνο την τελευταία του εικόνα να κρατήσουμε, αυτήν τη επικοινωνιακή αθλιότητα των πολιτικών που έτρεξαν πρώτοι και ας μην ήταν η σειρά τους, να εμβολιαστούν για να δείξουν. Πάνω και από την πανδημία η “επικοινωνία”. Δυστυχώς ο χρόνος αλλάζει, ο κόσμος αλλάζει, οι πολιτικοί εκεί, καθηλωμένοι στην παράδοση, ακολουθούν την εθιμοτυπία.
Σταθεροί στις αρχές που διέπουν την πολιτική ζωή της χώρας, εδώ και αρκετές δεκαετίες. Ακόμα και σ΄ αυτήν την περίοδο της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης το “ψέμα” παραμένει αξία σταθερή.

Τ’ αλλάζουν όλα, αυτά που υπόσχονται προεκλογικά και βαδίζουν στην πεπατημένη
“Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν”. Και χειρότερα.
Αυτές τις τελευταίες ώρες του χρόνου κλείνομαι μέσα. Ακόμη κι όταν είμαι έξω. Ακολουθώ με πίστη πλέον, ότι μπορεί να με απομακρύνει. Ό, τι μεγαλώνει την απόσταση από την κεντρική σκηνή, από τα φώτα, που φωτίζουν ετερόφωτους. Ανασαίνω λίγο πιο εκεί. Πάλι από την αρχή. Στα ίδια πατήματα που μπορεί να μας έφεραν μέχρι εδώ, ξέρουν καλά όμως να κόβουν δρόμο και να προσπερνάνε.
Σ’ αυτόν τον τόπο, που το χώμα υποχωρεί, που η γη βουλιάζει και μας έχει αφήσει μετέωρους, είναι ανάγκη να γυρίσουμε σε κείνες τις σταθερές, που έγιναν ποιήματα, έγιναν στίχοι, έγιναν τραγούδια και έμειναν.
Δε σας κρύβω, δυσκολεύομαι σ’ αυτήν την καθημερινή επικοινωνία. Δυσκολεύομαι σε μια προσπάθεια ν’ αλλάξω τα κλισέ. Αφαιρώ λέξεις, διαφοροποιώ τη σειρά, αυθαιρετώ, χρησιμοποιώντας πολλές φορές, αδόκιμους όρους, όχι για να πρωτοτυπήσω, αλλά για να κρατήσω στη ζωή λέξεις, που απ’ την κατάχρηση αδυνατούν να αποδώσουν το πραγματικό τους νόημα.
Δυσκολεύομαι ακόμα περισσότερο αυτήν την περίοδο, γιατί μπροστά στην ανυποληψία της πολιτικής, χρειάζονται λέξεις μαχαίρια, που θα σηματοδοτήσουν τη νέα εποχή. Που θα δώσουν μια άλλη αισθητική. Που θα υπερασπίζονται την αλήθεια.
Για του χρόνου δυο πράγματα απλά: υγεία και αγάπη