Είναι ντροπή

Θα συνεχίσουμε απαντώντας με σιωπή. Τι να πεις για την δυσφήμιση των ελληνικών πανεπιστημίων από τον ίδιο σου τον Πρωθυπουργό… Φυσικά και δεν είχε δικαίωμα να στείλει το παιδί του σε ξένο πανεπιστήμιο, Πρωθυπουργός είναι, όχι ο οποιοσδήποτε πολίτης. Με αυτήν την πράξη απαξιώνει την ίδια του τη χώρα, τη χώρα που κυβερνάει. Το σπίτι του, που απορώ πως δεν έχει πέσει ακόμα να τον πλακώσει.

Οι συμβολισμοί παίζουν βασικό ρόλο στη ζωή μας και την παραπάνω πράξη αν την δείτε σε επίπεδο συμβολισμών, είναι πέρα για πέρα εχθρική προς την πατρίδα. Είναι ντροπή.
Και μεγαλύτερη ντροπή είναι ένα τόσο σοβαρό θέμα να περνάει σχεδόν απαρατήρητο. “Έτσι να κάνουμε, θα πέσει η πόρτα” , έγραφε η Κατερίνα Γώγου. Όμως δεν πέφτει και δεν πέφτει γιατί φρόντισαν να τεμαχίσουν τον κοινωνικό ιστό, ώστε να μην υπάρξει έμψυχο δυναμικό για να σπρώξει την καταραμένη πόρτα. Φυσικά απαγορευτικό δεν είναι μόνο για τον Πρωθυπουργό, ό,τι ισχύει για τον Πρωθυπουργό, ισχύει για όλους του σωτήρες αυτού του τόπου και τους πριν και τους μετά....

Θα συνεχίσουμε απαντώντας με σιωπή. Ολοταχώς στη γλυκιά μελαγχολία του Σεπτέμβρη. Να παίξουμε. Να ζήσουμε. Να λησμονήσουμε για λίγο. Και για να έχει το παιχνίδι ενδιαφέρον, χρειάζεται πάθος και δύναμη, τα ελάχιστα τα γίνονται μεγάλα, ώστε να αποκτούν οι λεπτομέρειες ανάλογο ενδιαφέρον με τα γεγονότα και σε πολλές περιπτώσεις να τα ξεπερνούν. Το παράπονο εκείνης της στιγμής που μας άφησε εκεί στου δρόμου τα μισά, ήταν παιδί κάποιας αγνοημένης λεπτομέρειας, αν δε με γελάει η μνήμη μου.
Δεν είναι το φθινόπωρο, που μας δημιουργεί μελαγχολία είναι οι μέρες πριν. 

Δείτε λιγότερα