Στον εκφυλισμό του συστήματος, πρωταγωνιστές

Κάπου εκεί θα οδηγούσε, η υποβάθμιση της πολιτικής και η απαξίωση των πολιτικών. Να κυβερνήσουν απ’ ευθείας οι τραπεζίτες και να αντικατασταθούν τα κράτη από αόρατα κέντρα οικονομικής εξουσίας. Ζούμε τον εκφυλισμό ενός συστήματος. Δεν γνωρίζουμε τον τερματισμό, είμαστε σίγουροι όμως, ότι μέχρι τότε, τα πράγματα θα χειροτερέψουν ακόμα περισσότερο. Οι εξελίξεις είναι απρόβλεπτες, δεν υπάρχουν χρονικοί ορίζοντες. Οι πανικόβλητοι ευρωπαίοι εταίροι, όπως παραστατικά περιγράφει ο Ν. Ξυδάκης «Έχουν μόνο ένα αυτοσχέδιο γιατροσόφι χορηγούμενο πειραματικά σε μεσογειακά χοιρίδια: άγρια λιτότητα επί του συνόλου πληθυσμού, για άγνωστο χρονικό διάστημα, έως ότου ηρεμήσουν οι αγορές ή έως ότου εξουδετερωθεί ο πληθυσμός.
Είμαστε στο πειραματικό στάδιο και δυστυχώς το χρεοκοπημένο μόρφωμα «Ελλάς» είναι από το 2010 το πρώτο πειραματόζωο. Για άλλη μια φορά η μικρή μας χώρα θα βρεθεί στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος αφού από τη δική της επιβίωση θα εξαρτηθούν πολλά. Ο αμερικάνος ιστορικός Μαζάουερ δικαιώνεται:

Η Ελλάδα πρωτοστατεί για ακόμη μια φορά στην Ευρωπαική ιστορία, στην παγκόσμια ιστορία. Μετά την ευφορία της δεκαετίας του 1990, προκαλεί τους Ευρωπαίους, να απαντήσουν κρίσιμα ερωτήματα για το μέλλον. «Υποτίθεται ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα επούλωνε τις πληγές της Ευρώπης, θα την ένωνε, και θα την μετέτρεπε σε μια δύναμη ικανή να ανταγωνιστεί στο διεθνές προσκήνιο. Είναι λοιπόν απόλυτα ταιριαστό ότι μια από τις παλαιότερες και πιο δημοκρατικές χώρες της Ευρώπης, θα ήταν και πάλι στην πρώτη γραμμή, αμφισβητώντας όλες αυτές τις υποσχέσεις. Διότι είμαστε πια όλες μικρές δυνάμεις, και η Ελλάδα είναι και πάλι πρώτη στη μάχη για το μέλλον».



,