Αντάξιο φινάλε μιας τραγικής περιόδου

Η περίοδος των λυγμών συνεχίζεται και θα συνεχιστεί, μέχρι να αφαιρεθούν τα σωληνάκια από την περίοδο μεταπολίτευσης. Γράφαμε πριν τρία χρόνια για το τέλος της μεταπολιτευτικής περιόδου, που θα σήμαινε παράλληλα και το τέλος του δικομματισμού. Δυστυχώς ο επιθανάτιος ρόγχος συνεχίζεται, με την ελπίδα να μην συνεχιστεί για πολύ. Ολόκληρο το μοντέλο ανάπτυξης της χώρας, βρίσκεται σε αδιέξοδο και αυτό που βλέπουμε ως κρίση της πολιτικής, δεν είναι παρά οι λυγμοί για το τέλος μιας εποχής. Όπως γράφει και T.S. Elliot «Ο κόσμος δεν τελειώνει με έναν κρότο αλλά με έναν λυγμό».
Για τους κρότους που ακούστηκαν κατά το παρελθόν και προμηνούσαν το τέλος της μεταπολίτευσης απαντάει ένα παλαιότερο άρθρο στην «Καθημερινή της Κυριακής»
«Από το 1974 μέχρι σήμερα ακούστηκαν πολλοί κρότοι. Κάποιοι πίστεψαν ότι 1989 θα ήταν το τέλος εποχής. Κάποιοι έβγαλαν αγγελτήριο θανάτου της μεταπολίτευσης με την «Πολιτική Ανοιξη». Άλλοι με την εξίσου φαντασμαγορική ίδρυση του κόμματος Αβραμόπουλου. Κάποιοι ταύτισαν τη μεταπολίτευση με τους χαρισματικούς και είδαν το τέλος της στην εκλογή του κ. Σημίτη. Σήμερα πολλοί διακρίνουν το τέλος εποχής στις δημοσκοπήσεις. που θέλουν τον δικομματισμό να καταποντίζεται.
Το πρόβλημα με τα θεωρητικά σχήματα για το τέλος της μεταπολίτευσης που προτάθηκαν μέχρι σήμερα, είναι ότι φωτίζουν το εποικοδόμημα της πολιτικής και όχι την ουσία της. Ναι μεν ήταν μεγάλος ο κρότος που έκανε στην πολιτική σκηνή ο κ. Σαμαράς το 1993, αλλά δεν αντιστοιχούσε σε υπαρκτά κοινωνικά ρεύματα, με αποτέλεσμα σήμερα να έχει απομείνει ένας ασθενής αντίλαλος και ο κ. Σαμαράς να επιστρέφει ως αρχηγός στην Ν.Δ.

Η μεταπολίτευση που χαρακτηρίστηκε από την εκρηκτική διεύρυνση της κρατικής παρεμβατικότητας (από τη σοσιαλμανία του Κ. Καραμανλή, μέχρι τις κοινωνικοποιήσεις του Α. Παπανδρέου και από τη συνταγματική επιταγή για τον βασικό μέτοχο μέχρι τον νόμο για τα «φρουτάκια») μας τελειώνει κομμάτι-κομμάτι, απόφαση-απόφαση της Ε.Ε., φορτίο-φορτίο που μας έρχεται από την Κίνα».
Όταν μιλάγαμε τότε, για το τέλος της μεταπολίτευσης, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε τη σημερινή κατάσταση της χώρας. Οδυνηρό τέλος, Αντάξιο φινάλε μιας τραγικής περιόδου. Για την ώρα βρισκόμαστε στην περίοδο των λυγμών, όσο για το χρόνο, αυτός θα καθορισθεί, από το πόσο θα χρειασθεί να κατανοήσουν κάποιοι τα δεδομένα της νέας εποχής.