Τα ρετάλια του παρελθόντος και πάλι

Αιχμάλωτη η χώρα, φτωχοί οι έλληνες, τα ρετάλια όμως της πολιτικής συνεχίζουν το βιολί τους. Στα αποκαΐδια ξεπροβάλλουν, κουβαλώντας λογικές και νοοτροπίες, της εποχής της περασμένης. Μπορεί η μεταπολίτευση, να έχει τελειώσει, αυτοί όμως εκεί γαντζωμένοι στις παλιές δόξες, συνεχίζουν με την ίδια ρητορική, να διεκδικούν και πάλι ρόλο. Δυστυχώς για άλλη μια φορά η χώρα, οδηγείται σε εκλογές με πρωταγωνιστές, ελπίζουμε για τελευταία φορά, απομεινάρια του παρελθόντος. Απομεινάρια που περπατούν στα χαλάσματα που δημιούργησαν και έχουν το θράσος να καλούν τον λαό που του κατέστρεψαν τη χώρα να τους επικροτήσει.
Σε αυτό το χρονικό σημείο ούτε να γελάσουμε δεν μπορούμε. Δεν είναι ούτε σοβαρά ούτε αστεία αυτά που παρακολουθούμε, είναι βαρετά, από την πολλοστή επανάληψη και την έλλειψη φαντασίας. Μόνο σε αποστροφή οδηγεί μια τέτοια εικόνα.
Όπως σας έχω ξαναγράψει το ΠΑΣΟΚ αποτελεί εδώ και χρόνια τον πιο ενδιαφέροντα πολιτικό χώρο και σήμερα, από την συρρίκνωση του, για να μην πω τη διάλυση, θα εξαρτηθούν πολλά για το αύριο. Όσο για την αριστερά…

«Όταν η αναφορά μου στην αριστερά, θα πάψει να είναι ένα μεγάλο παρελθόν, τότε κάτι θα έχει αλλάξει. Έστω και προς το χειρότερο. Να κουνηθεί επιτέλους κάτι, να ανέβει η λάσπη στην επιφάνεια της ακίνητης λίμνης, ο βούρκος να γεμίσει ομόκεντρους κύκλους, το βότσαλο της ανησυχίας να γίνει θεμέλιος λίθος για έναν κόσμο που θα σκέφτεται περισσότερο, θα ονειρεύεται περισσότερο, θα ενεργεί περισσότερο»
Η αριστερά υπάρχει στο μυαλό και στη ψυχή των γενεών που έρχονται. Καμία σχέση με τη δική μας αριστερά, δεν θα στηρίζεται σε ευαγγέλια, και σε απολιθώματα ιδεών δεν θα έχει ανάγκη να απομονώνεται για να επιβιώσει ούτε να διαπλέκεται εκμεταλλευόμενη τη θυσία και τους αγώνες του παρελθόντος.