Είναι από τις μέρες, που δε γράφεις για κανέναν και όμως υπάρχει η βεβαιότητα ότι μέσα απ’ αυτές τις μπερδεμένες λέξεις, κάποιοι θα νοιώσουν το δικό τους αίμα να τις διαπερνά. Είναι από τις μέρες, που ενώ γράφεις στον ενικό, απευθύνεσαι στον πληθυντικό.
«Συνειδητοποιώ πως αυτήν την εποχή εκείνα που με βοηθάνε να συνεχίζω είναι αυτά που ξεχνάω», δεν θέλω να γυρίσω πίσω, μόνο εκείνη η παιδική χαρά, η απέραντη ευχαρίστηση, για τα πιο απλά, για τα ελάχιστα, για το τίποτα, πως να το κάνουμε μου λείπει.
“Ακούγεται φυγομαχία, μπορεί και να είναι, όμως το ξόδεμά σου σε διαλόγους, που γίνονται σε μια γλώσσα που δεν γνωρίζεις, είναι σπαταλημένο νερό. Και το νερό δεν είναι ανεξάντλητο...” Να ξαναγράψω για όλα αυτά τα κωμικοτραγικά που συμβαίνουν εδώ στην μικρή μας πόλη ; Είναι σπαταλημένο νερό.
Δεν είναι η ήττα, που με ρίχνει στο πάτωμα, είναι η επανάληψη και η απογοήτευση, που μου τσιμεντάρει τα όνειρα και μου αφαιρεί κάθε διάθεση. Ευτυχώς η ιστορία είναι κατηγορηματική. Και αυτό θα περάσει. Λίγος χρόνος χρειάζεται και μια σπίθα που νομοτελειακά, ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα, θα ανάψει...
Θα συνεχίσουμε στην «ουτοπία» κόντρα στο σημερινό αυτονόητο. Κόντρα στην πολιτική, που απορροφήθηκε από το lifestyle. Μπορεί η τηλεόραση να νίκησε τον άνθρωπο, την παραδοσιακή σχέση όμως, με την ανάμνηση της διαμαρτυρίας, εμείς θα την κρατήσουμε.
Όχι άλλο βάρος, δεν αντέχουν οι ώμοι μας. Δεν έχω πρόθεση να μεταφέρω τη θλίψη, που δεν έχω, και να προσθέσω ακόμη περισσότερη σε αυτό το επιβαρυμένο περιβάλλον. Αν με ρωτήσετε πως θέλω να πεθάνω, θα ήθελα στα γέλια, αλλά μπορώ;
Και τώρα μέσα από τις λέξεις, που βγαίνουν με δυσκολία πρέπει να παραδεχτώ, αυτό προσπαθώ να κάνω, με την ελπίδα να αποκτήσω παραστρατημένες παρέες, που θα βγουν από την πορεία της «εθνικής οδού» και θα τραβήξουν μπροστά από τους παράδρομους… Οι κεντρικές αρτηρίες δεν οδηγούν πουθενά, η μάλλον οδηγούν, εκεί που άλλοι σε οδηγούν. Στην προκαθορισμένη πορεία των προβάτων. Επί σφαγής. Υπάρχουν και μικρές φλεβίτσες, που αν η παρέα μεγαλώσει γεννιούνται αρτηρίες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου